zysto formalna równość stron umowy w Kodeksie Napoleona to była reakcja na stanowość prawa feudalnego. Ale już sto lat później niemiecki prawnik O. von Gierke (ani marksista czy choćby socjaldemokrata) był autorem słynnej frazy o potrzebie wsączenia kropli socjalnego balsamu w prawo prywatne. Była to konsekwencja zmian gospodarczych (monopolizacja), których nie dostrzegali jeszcze twórcy Kodeksu Napoleona. Ujawniły się one bowiem w momencie powstawania niemieckiego kodeksu cywilnego z 1896 r. Wolność umów nie może być redukowana do wolności czysto formalnej, ponieważ wymaga (warunek konieczny, ale niewystarczający) w miarę zrównoważonych szans (organizacyjnych, informacyjnych), aby wolność obu stron mogła być urzeczywistniana. Bez equal bargaining power swoboda umów służy wyłącznie silniejszemu. Dotyczy to zresztą w równej mierze konsumentów, jak kapitału. Wystarczy prześledzić losy zakazu niedzielnego handlu i jego skutków. Mniej szkodzi on wielkim sieciom, mającym większe możliwości organizacyjne i kapitałowe, jest natomiast bezwzględny dla drobnych przedsiębiorców.

Geneza prawa konsumenckiego jest inna, niż zakłada Autor. Inny jest też problem, przed którym stają teraz polskie sądy – niż wskazane w artykule. Punktem wyjścia dla nich musi tu być nie to, co zdaniem Autora wynika z treści polskiego prawa, ale to, jaką swobodę temu prawu i jego sądowej interpretacji pozostawia kompletnie tu pominięte prawo UE, będące JEDNOCZEŚNIE prawe krajowym dla członków UE. Od czego innego trzeba to wnioskowanie zacząć. Bo z fałszywych przesłanek płyną fałszywe wnioski. Zawodzi metoda.