Warunkiem wniesienia odwołania jest wcześniejsze złożenie wniosku do sądu 
o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem. To przestroga dla procesujących się.

Sąd Najwyższy w najnowszej uchwale dotyczącej praktycznej i ważnej kwestii procesowej orzekł, że nie podlega odrzuceniu jedynie zażalenie wniesione przed doręczeniem zainteresowanemu uzasadnienia.

Procesowe rafy  czyhają na każdego

Uchwała ogranicza wątpliwości proceduralne wywołane ostatnią dużą nowelą kodeksu postępowania cywilnego, która weszła w życie 7 listopada 2019 r. i wprowadziła bardziej rygorystyczny tryb składania zażaleń (także apelacji). 


Tygodniowy termin na wniesienie zażalenia, np. o odmowie zwolnienia z kosztów sądowych, liczony jest od doręczenia skarżonego postanowienia z uzasadnieniem. A sąd z własnej inicjatywy uzasadnień w większości wypadków nie doręcza. Nie wystarczy też uzyskanie uzasadnienia inną drogą np. z internetu. Jeśli strona postępowania (uczestnik) nie wystąpi o sporządzenie uzasadnienia, nie jest uprawniona do zażalenia.


W założeniu nowela kodeksu postępowania cywilnego miała uprościć tryb składania zażaleń, tymczasem Sąd Najwyższy zajmuje się kolejnymi podobnymi kwestiami proceduralnymi.


Kwestia ta wynikła w sprawie o zapłatę kilkunastu tysięcy złotych (swego rodzaju odszkodowania) dla ojca za utrudnianie mu kontaktu z dzieckiem przez matkę. Żądanie to sąd rejonowy w znacznej części uwzględnił. Matka dziecka złożyła wniosek o uzasadnienie postanowienia, a pięć dni potem sąd wezwał ją do sprecyzowania wniosku oraz opłacenia go w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia.

W założeniu nowela kodeksu postępowania cywilnego miała uprościć tryb składania zażaleń, tymczasem Sąd Najwyższy zajmuje się kolejnymi podobnymi kwestiami proceduralnymi.


Kwestia ta wynikła w sprawie o zapłatę kilkunastu tysięcy złotych (swego rodzaju odszkodowania) dla ojca za utrudnianie mu kontaktu z dzieckiem przez matkę. Żądanie to sąd rejonowy w znacznej części uwzględnił. Matka dziecka złożyła wniosek o uzasadnienie postanowienia, a pięć dni potem sąd wezwał ją do sprecyzowania wniosku oraz opłacenia go w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia.

Kliknij tutaj :czytaj więcej 

Wszystko wskazuje, że poselska nowelizacja kodeksu karnego, uchwalona przez Sejm w połowie października, która już czeka tylko na publikację w Dzienniku Ustaw, może stanowić rewolucję dla ponad miliona urzędników i pracowników administracji publicznej i samorządowej, pracowników ZUS, skarbówki, zatrudnionych w oświacie i opiece medycznej. A może także prokuratorów, sędziów oraz mundurowych. Przepisy, które mają stanowić narzędzie do przeciwdziałania korupcji i zwiększenia jawności życia publicznego, poszły bowiem o krok za daleko. Od lipca 2022 r. w specjalnych elektronicznych rejestrach prowadzonych przez wszystkie jednostki finansów publicznych, poza informacjami o kontraktach zawieranych z zewnętrznymi kontrahentami, będą publikowane także informacje o umowach o pracę zawartych z ich pracownikami.

Nikt nic nie wie?

O jakie podmioty dokładnie chodzi? Gdy zapytaliśmy o to Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Kancelarię Prezesa Rady Ministrów, w odpowiedzi usłyszeliśmy tylko, że projekt przewidujący wprowadzenie tych rejestrów jako poselski nie był konsultowany z rządem.

Z nowelizacji wynika, że w ustawie o finansach publicznych znajdzie się nowy art. 34a, w myśl którego elektroniczny rejestr ma zawierać dane o wszystkich umowach zawieranych przez daną jednostkę finansów publicznych. Nowym obowiązkiem zostaną poddane podmioty zasilane publicznymi pieniędzmi, czyli m.in. administracja, oświata i służba zdrowia.

Publikowane mają być wszystkie dane, które mogą podlegać udostępnieniu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej. W myśl art. 5 ust. 2 tej ustawy: „Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji". Problem w tym, że ten przepis jest tak szeroko rozumiany przez sądy, że dotyczy nie tylko urzędników wydających decyzje administracyjne, ale także np. nauczycieli – wystawiających oceny, od których zależy sytuacja ucznia w szkole.

Imię, nazwisko, pensja

– Ustawa została uchwalona w celu przeciwdziałania korupcji. Obowiązek publikowania umów wszystkich pracowników sektora finansów publicznych idzie jednak znacznie dalej – komentuje Wojciech Klicki z Fundacji Panoptykon. – Ustawa dotyczy np. nauczycieli, którzy zgodnie z orzecznictwem pełną funkcje publiczne, a w konsekwencji do centralnego rejestru trafią ich dane, m.in. imię i nazwisko, przedmiot umowy oraz wysokość wynagrodzenia. Dotyczy to umów zawartych od lipca 2022 r., kiedy ustawa wejdzie w życie. W przypadku umów z osobami, które nie pełnią funkcji publicznych, a jedynie pomocnicze (np. sprzątanie, ochrona) urzędy mogą ograniczyć informacje np. o wynagrodzeniu, jednak do centralnego rejestru trafi informacja, w czyim interesie dane są zanonimizowane. Mam wrażenie, że po cichu została wprowadzona prawdziwa rewolucja w jawności wynagrodzeń. Być może pomoże ona w walce z nierównościami płacowymi, jednak nie jestem pewien, czy nasze społeczeństwo jest gotowe na taką sytuację – dodaje Klicki.

Kliknij tutaj : czytaj więcej 

52 proc. Polaków uważa, że w ciągu ostatnich trzech latach sądownictwo zmieniło się na gorsze; o tym, że sytuacja jest lepsza, jest przekonanych jedynie 5 proc. - wynika z sondażu United Surveys dla DGP i RMF FM.

Choć oczywiście są pewne różnice, jeśli chodzi o poszczególne elektoraty. Wśród wyborców PiS przeważa pogląd, że sytuacja się nie zmieniła. A zaledwie 11 proc. zwolenników partii rządzącej uważa, że sądy działają lepiej. Wśród wyborców opozycji dominuje pogląd, że w sądownictwie jest gorzej, niż było. Podobnie oceny rozkładają się, jeśli spojrzymy na to, co badani oglądają. Większość widzów „Wiadomości” - 57 proc. - uważa, że nie jest ani lepiej, ani gorzej; tymczasem wśród oglądających „Fakty” 60 proc. uważa, że sytuacja się pogorszyła.

Minister Michał Wójcik podkreśla, że do 2017 r. sporo udało się jednak zmienić. - Potem, nie z naszej winy, nastąpiło zahamowanie planów Zbigniewa Ziobry, ale mamy gotowe projekty i najważniejsze reformy dopiero czekają na wprowadzenie - mówi. Podkreśla też, że widać poprawę, np. we wskaźniku opanowania spraw. Jak mówi, na każde 100 spraw wpływających do sądów załatwiane są 104, co oznacza, że nadrabiane są także zaległości. Odmienną ocenę ma opozycja. - Mamy ministra sprawiedliwości, który od sześciu lat miał wolną rękę w kształtowaniu systemu w Polsce. Wskaźniki pokazują, że jest on w zapaści, a sondaż dowodzi, jak źle Polacy oceniają jego działalność. I na koniec trzeba będzie zapłacić za to olbrzymie kary - podkreśla Kamila Gasiuk-Pihowicz z Koalicji Obywatelskiej. Polska za to, że nie zawiesiła działalności Izby Dyscyplinarnej SN, ma płacić na rzecz Komisji Europejskiej okresową karę pieniężną w wysokości 1 mln euro dziennie.

Słabe oceny sytuacji w sądownictwie mogą przełożyć się na polityczne poparcie dla zmian w sądach, które szykuje PiS. - To pokazuje, że nawet wyborcy PiS będą podchodzili do kolejnej propozycji zmian z dużym dystansem i nie będą dawali się zabijać za tę niedziałającą w ich ocenie reformę - podkreśla Marcin Duma. Choć dodaje, że kwestie dotyczące sądów nie przekładają się w ostatnich latach na polityczne poparcie dla poszczególnych ugrupowań.

A w kolejce czekają kolejne zmiany - likwidacja Izby Dyscyplinarnej, zmniejszenie liczebności Sądu Najwyższego i spłaszczenie struktury sądów. Choć projekty podobno są gotowe, plany na razie jednak spowolniły. Niewykluczone, że powodem jest stanowcze stanowisko Brukseli.

Kliknij tutaj-czytaj więcej 

 

Wadliwe regulacje, które uniemożliwiają nałożenie kary za brak maseczki po uchyleniu nakazu zakrywania nosa i ust, powodują, że kara zależy nie od winy, lecz od momentu rozpoznania sprawy.

 

 

Tworzenie aktów wykonawczych, np. na podstawie art. 46b ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1845 ze zm.), jest wręcz podręcznikowym przykładem tego, jak nie powinno się pisać prawa. A to rozporządzenia wydawane na tej podstawie były dziełem ministra zdrowia zamiast Rady Ministrów, a to określone w nich nakazy i zakazy wykraczały poza delegację ustawową (zgodnie z nią można było de facto nakładać obowiązki tylko na osoby chore i podejrzane o chorobę). Wreszcie nie przewidziano, że po odwołaniu danego zakazu czy zakazu nie będzie można pociągnąć do odpowiedzialności za jego naruszenie w momencie jego obowiązywania (chodzi oczywiście o przepisy karne, a nie administracyjne)

Lex mitior agit

Wszystko z uwagi na zasadę lex mitior agit, zgodnie z którą w sytuacji, gdy pomiędzy popełnieniem czynu a jego osądzeniem nastąpiła zmiana przepisów, trzeba zawsze sięgać przy orzekaniu po te łagodniejsze dla sprawcy. Artykuł 2 kodeksu wykroczeń nakazuje w par. 1 stosować ustawę nową, chyba że obowiązująca poprzednio jest względniejsza dla sprawcy, natomiast zgodnie z par. 2, jeśli według nowej ustawy czyn objęty orzeczeniem nie jest już zabroniony pod groźbą kary, ukaranie uważa się za niebyłe. Przy czym, choć przepis posługuje się pojęciem ustawy, to nie ma wątpliwości, że ta zasada odnosi się także do rozporządzeń wydanych na jej podstawie, co zostało potwierdzone bogatym orzecznictwem.Oznacza to, że jeśli ktoś ukarany za niestosowanie się do nakazu zakrywania nosa i ust w miejscu publicznym nie przyjął mandatu, a sąd rozpoznawał sprawę po odwołaniu tego zakazu, wówczas nie może on zostać ukarany. Jednak Sąd Okręgowy w Tarnowie, rozpatrując (już po ograniczeniu obowiązku zasłaniania twarzy tylko do miejsc zamkniętych) sprzeciw od wyroku nakazowego wymierzającego grzywnę za brak maseczki osobie przebywającej na ulicy, powziął wątpliwość co do wykładni art. 2 k.w., zwłaszcza na tle pojawiających się rozbieżności w orzecznictwie w tym zakresie.

Kliknij tutaj -czytaj więcej 

Obok likwidacji Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego (co jest jednym z kluczowych warunków Brukseli) czeka nas dużo większa reforma na sądowych szczytach. Sąd Najwyższy ma przejść rewolucyjną zmianę porównywalną z utworzeniem na nowo tego sądu po zmianach ustrojowych z 1989 r.

W myśl projektu dojdzie nie tylko do spłaszczenia struktury sądów powszechnych. Gruntownie zreformowany SN nie będzie duży, bo zamiast obecnych pięciu izb, byłyby tylko dwie: Izba Prawa Publicznego i Izba Prawa Prywatnego. Zajmowałyby się one tylko skargami nadzwyczajnymi, oceną ważności wyborów i rozstrzyganiem pytań prawnych, co miałoby zapewnić jednolitość orzecznictwa.

Obecni sędziowie izb: Karnej, Cywilnej, Pracy, Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych oraz Dyscyplinarnej mieliby zaś na ręce I prezes SN składać oświadczenia, czy chcą dalej orzekać, czy nie.

Trzeba być jednak przygotowanym na niejawną rozprawę. Dlatego już w pierwszym piśmie do sądu – czy to pozwie, czy odpowiedzi na pozew – to ryzyko braku bezpośredniego kontaktu z sądem należy zminimalizować jasną argumentacją na piśmie wraz z tymi bardziej osobistymi akcentami, zaznaczając wyraźnie, że chcielibyśmy je bezpośrednio zaprezentować sądowi na rozprawie.

To utrudni sądowi „ucieczkę" w niejawną lub nawet zdalną rozprawę, a w razie przegranej da dodatkowe argumenty na rzecz podważenia wyroku. Trzeba też być szczególnie uważnym, gdy chodzi o czynności procesowe i argumentację drugiej strony. Domagać się np. jej przesłuchania, bo pismo procesowe pisze zwykle prawnik, a warto przyjrzeć się bezpośrednio przeciwnikowi. Nie trzeba dodawać, że w poważniejszych sprawach trzeba zaangażować prawnika, choćby z urzędu, który prędzej nadąży za zmieniającą się procedurą sądową.

Niejawne posiedzenia odbywają się bez stron i pełnomocników, publiczności i mediów. Sędzia czyta pisma i wydaje wyrok – nie ma bezpośredniego ani elektronicznego kontaktu z uczestnikiem postępowania.

Tymczasem od 3 lipca i jeszcze rok po zakończeniu epidemii stają się one podstawową formą rozstrzygania spraw cywilnych, gospodarczych i pracowniczych.

Rozprawę jawną, jaką znamy od lat, sąd może wyznaczyć tylko wtedy, gdy jest to konieczne, i nie wywoła nadmiernego zagrożenia dla zdrowia uczestniczących, ale coraz częściej wyznaczana jest tzw. rozprawa zdalna, prowadzona przy użyciu urządzeń elektronicznych z przekazem obrazu i dźwięku. Czyli jakby połowicznie jawna.

Kliknij tutaj: czytaj więcej 

Ministerstwo Sprawiedliwości potwierdza, że sędzia nie musi czytać pism procesowych stron i ich wniosków zawartych w treści pisma. Oto cytat: Nierzadko zdarza się bowiem w praktyce, że wnioski dowodowe zgłaszane są jedynie w uzasadnieniu, nieraz bardzo obszernym, przez co mogą zostać przeoczone - czytamy w uzasadnieniu projektu przygotowanego przez Ministerstwo.Wnioski dowodowe zawarte tylko w uzasadnieniu, a niewyszczególnione w petitum pisma, mają być uznane za nieistniejące. To rozwiązanie wzbudza mieszane uczucia wśród sędziów i pełnomocników, choć linia podziału nie do końca pokrywa się z wykonywanym zawodem.

Projektowany art. 1281 to jedna z najżywiej dyskutowanych zmian zawartych w projekcie nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego. - Celem tego przepisu jest przede wszystkim zmobilizowanie zawodowych pełnomocników do konstruowania pism procesowych w sposób zwięzły i przejrzysty. Nierzadko zdarza się bowiem w praktyce, że wnioski dowodowe zgłaszane są jedynie w uzasadnieniu, nieraz bardzo obszernym, przez co mogą zostać przeoczone - czytamy w uzasadnieniu projektu przygotowanego przez Ministerstwo Sprawiedliwości.

Zgłoszenie istotnych wniosków dowodowych jedynie w uzasadnieniu ma skutkować całkowitym pominięciem ich przez sąd, bez wydawania w tym przedmiocie jakichkolwiek dodatkowych rozstrzygnięć.

Jak przekonuje resort sprawiedliwości, powyższe rozwiązanie będzie miało korzystny wpływ na ekonomikę procesu, albowiem zwięzłe podanie wniosków dowodowych na wstępie pisma umożliwi zarówno sądowi, jak i drugiej stronie szybkie zapoznanie się z jego treścią. Pośrednio może też zapobiec dalszemu, zbędnemu rozrostowi objętości pism procesowych.

Wielu pełnomocników podnosi larum, wskazując na ryzyko zbyt rygorystycznego stosowania przepisów i przeobrażenia procesu w typowy proces formułkowy, który, jak wiadomo, ma niewiele wspólnego z zasadą prawdy materialnej. Inni z kolei uznają, że nowe regulacje usankcjonują dobre praktyki.

Kliknij tutaj:czytaj więcej 

Poznańska notariusz Violetta D. spędzi w więzieniu 12 lat. Współpracujący z nią były piłkarz Warty Poznań Mariusz T. został skazany na 10,5 roku odsiadki. W ten sposób Sąd Apelacyjny podsumował dzisiaj ich działalność w tzw. aferze mieszkaniowej, która polegała na przejmowaniu mieszkań pod pozorem udzielania pożyczek. W tej gigantycznej sprawie prokuratura ustaliła wcześniej 249 pokrzywdzonych, a wartość utraconych przez nich nieruchomości na 44 mln złotych. — Jestem bardzo zadowolony z wyroku, jest on dobrą wiadomością dla pokrzywdzonych — skomentował prokurator Wojciech Zysnarski.W 2010 r., gdy po raz pierwszy rozmawialiśmy z Mariuszem T., twierdził, że stworzył nowatorski mechanizm pomagający biednym ludziom. Jeśli chcą pożyczki "na życie", ale nie mają zdolności kredytowej, pomoże im właśnie doradca finansowy Mariusz T. Pożyczy pod zastaw mieszkania, pozwoli klientom zostać w lokalu. Byle tylko spłacali pożyczkę i czynsz za mieszkanie. Jednak klienci Mariusza T. stopniowo zaczęli się skarżyć, że zostali oszukani. W kancelarii notarialnej byli zapewniani, że nie tracą mieszkań, ale potem okazywało się, że zgodnie z aktem notarialnym to mieszkanie sprzedali. Za kwotę, której nie widzieli na oczy. Niektórzy z nich dopiero po artykułach w mediach przeczytali, co tak naprawdę podpisali z Mariuszem T. u zaprzyjaźnionej z nim notariuszki Violetty D. Opowiadali także, że byli wyrzucani z mieszkań, jeśli nie chcieli płacić kolejnych odsetek, rat, kosztów ukrytych.Doradcę finansowego Mariusza T. obciążały zeznania pokrzywdzonych i ich rodzin. Prokuratura doliczyła się aż 249 ofiar. Poznała historie krzywdy wielu osób, a czasami również pazerności i desperacji ich krewnych. Wśród oskarżonych znalazł się na przykład pewien wnuczek, który sprzedał mieszkanie wraz ze swoimi dziadkami, a za uzyskane pieniądze wyjechał na wakacje do Egiptu. Śledczy namierzyli też pewną córkę, która chcąc uregulować długi, sprzedała mieszkanie bez wiedzy rodziców. Jak to zrobiła? Do kancelarii notarialnej przyprowadziła podstawionych rodziców z kserokopiami dowodów osobistych prawdziwych rodziców. Rejent Violetta D. nie miała żadnych zastrzeżeń i doprowadziła do zawarcia umowy. Po tak uzyskanym pełnomocnictwie córka mogła obracać mieszkaniem bez wiedzy jego prawowitych właścicieli.

Kliknij tutaj czytaj więcej

Panie Prezydencie A. Duda – my pamiętamy a Pan ?

Czy nie wstyd Kapitule Orła Białego i Panu ?

Czy wie Pan że poseł VIII Kadencji Sejmu Janusz Sanocki

już w wolnej Polsce był niesłusznie oskarżonym przez

prokuraturę 

  za założenie Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej,

która właśnie obchodzi 20 letnią rocznicę powstania ?

Czy wie Pan Prezydent że do końca swojego życia

był nadal nękany przez prokuraturę.

Czy to nie takim bohaterom należy się ORDER ORŁA BIAŁEGO

którego nadal śp. Januszowi Sanockiemu nie przyznano ?

     Dlaczego zignorował Pan wniosek 18 posłów 

     i 18  organizacji w sprawie przyznania

   Orderu Orła Białego

Po raz pierwszy czytam iż sędziowie uważają, że w procesie legislacyjnym powinni uczestniczyć przedstawiciele środowisk prawniczych, organizacji społecznych oraz wykwalifikowani legislatorzy. Mówi o tym od lat Stowarzyszenie Przeciw Bezprawiu.

Rażące naruszenie konstytucyjnego prawa do sądu zarzuca projektowi nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego sędziowskie stowarzyszenie "Iustitia". Zdaniem sędziów, receptą na bolączki wymiaru sprawiedliwości powinien być nowy kodeks.Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia” opublikowało opinię o projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego i innych ustaw, który został przygotowany z inicjatywy Ministerstwa Sprawiedliwości (druk UD 156). W zamyśle projektodawców nowelizacja ma na celu zwiększenie ochrony konsumentów, poprzez ułatwienie im realizacji prawa do sądu. Przewiduje m.in. przekazanie do właściwości sądów rejonowych spraw o prawa majątkowe, których wartość przedmiotu sporu nie przekracza stu pięćdziesięciu tysięcy złotych. Nowelizacja nakłada także na przedsiębiorcę obowiązek powołania wszystkich twierdzeń i dowodów w pozwie lub odpowiedzi na pozew, pod rygorem ich pominięcia.

Projekt został skierowany do konsultacji publicznych 2 września 2021 roku, a na zgłoszenie stanowiska w sprawie przewidziano 30 dni. "Iustitia" nie zostawia na projekcie suchej nitki.

Najpierw jednak wskazuje, że przedstawiony projekt, wbrew deklarowanym intencjom jego twórców, nie będzie receptą na bolączki wymiaru sprawiedliwości.

"Receptą tą powinien być nowy Kodeks postępowania cywilnego. Ministerstwo Sprawiedliwości miało wystarczająco dużo czasu i środków, aby przygotować kompleksową reformę postępowania cywilnego. Zamiast tego od kilku lat przedstawiane są kolejne cząstkowe nowelizacje, które urągają zasadom prawidłowej legislacji." - uważa „Iustitia”.

Stowarzyszenie wytknęło, że bardzo obszerne nowelizacje Kodeksu są przygotowywane bez szerszych konsultacji i programów pilotażowych, niejednokrotnie pod pozorem projektów poselskich.

"W rzeczywistości stanowią one często autorskie eksperymenty urzędników Ministerstwa na żywym organizmie wymiaru sprawiedliwości. Pomija się przy tym wyspecjalizowaną jednostkę organizacyjną, jaką jest Instytut Wymiaru Sprawiedliwości." - stwierdzono w opinii.

W ocenie „Iustitii”, Ministerstwo Sprawiedliwości utraciło zdolność do przeprowadzenia rzetelnej i prawidłowej reformy sądownictwa.

"Dziś widać jak fatalna w skutkach była decyzja o likwidacji Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego, której dorobek zmarnowano, m.in. w zakresie doręczeń i informatyzacji." - czytamy w opinii.

Co konkretnie zarzuca największe sędziowskie stowarzyszenie?

"Największą wadą proponowanych rozwiązań jest rażące naruszenie konstytucyjnego prawa do sądu (art. 45 Konstytucji RP). Dotyczy to takich elementów jak: dalsze ograniczenie zasad jawnego rozpatrzenia sprawy i kolegialności orzekania, będących istotnym elementem budowania zaufania do Państwa; zmiany w zakresie właściwości sądów; naruszenie prawa do rzetelnego procesu, którego kwintesencją jest uzyskanie trwałego i pewnego orzeczenia, które będzie efektywnie wykonywane. Przedmiotowa nowelizacja zamiast przybliżać sąd obywatelkom i obywatelom, jeszcze go od nich oddala, zamiast upraszczać regulacje jeszcze bardzie je komplikuje, zamiast zwiększać spójność systemu jeszcze bardziej go dekomponuje." - głosi stanowisko.

„Iustitia” wytyka ponadto bardzo niski poziom uzasadnienia projektu, gdyż nie została w nim wyjaśniona konieczność wprowadzenia wielu zmian, a także cel jaki niektóre propozycje mają osiągnąć. Dotyczyć to ma zwłaszcza licznych zmian w zakresie postępowania egzekucyjnego.

Według Stowarzyszenia konieczna jest systemowa naprawy procesu cywilnego, ale aby to osiągnąć, należy najpierw uzdrowić zasady stanowienia prawa. Sędziowie uważają, że w procesie legislacyjnym powinni uczestniczyć przedstawiciele środowisk prawniczych, organizacji społecznych oraz wykwalifikowani legislatorzy.

Szczegółowe uwagi do projektu "Iustitia" publikuje na swojej stronie internetowej.

Czytaj więcej-kliknij tutaj 

Niegospodarne, niecelowe i bez kontroli wydawanie pieniędzy przeznaczonych dla ofiar przestępstw zarzuca Najwyższa Izba Kontroli ministrowi sprawiedliwości. NIK twierdzi, że zarządzając setkami milionów złotych w Funduszu Sprawiedliwości, Zbigniew Ziobro nie reagował na konflikty interesów oraz mechanizmy korupcjogenne.Fundusz Sprawiedliwości istnieje od 2012 roku, a jego dysponentem jest Minister Sprawiedliwości. Roczny budżet Funduszu Sprawiedliwości to ok. 300-400 mln zł. FS jest państwowym funduszem celowym ukierunkowanym przede wszystkim na pomoc pokrzywdzonym, ich najbliższym i świadkom, przeciwdziałanie przestępczości oraz pomoc postpenitencjarną. Środki z Funduszu miały być przeznaczane na pomoc medyczną, psychologiczną, rehabilitacyjną, prawną oraz materialną.

Wydatki resortu Zbigniewa Ziobry z tego funduszu od lat budzą kontrowersje. Już w 2018 roku przyjrzała się im Najwyższa Izba Kontroli. Okazało się wówczas, że na rzeczywistą pomoc z Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym trafiały stosunkowo niewielkie sumy – z 385 mln zł, które wpłynęły na fundusz w 2016 roku, na bezpośrednią pomoc ofiarom przestępstw wydano jedynie 16 mln zł.

Portal OKO.press  opublikował wyniki najnowszego audytu NIK opracowanego po trwającej dziewięć miesięcy kontroli.  Dzisiaj mają one zostać oficjalnie zaprezentowane. Są miażdżące dla resortu Ziobry.

NIK zarzuca, że plany finansowe FS przygotowywane były nierzetelnie, a w sprawozdaniach prezentowano zaniżone koszty. Dotacje niejednokrotnie były udzielone z naruszeniem ustawy o finansach publicznych, nie rozliczano ich w ustawowym terminie  30 dni.

Z ustaleń NIK wynika, że MS wydawało z Funduszu ponad 350 mln zł rocznie. Mimo to nie stworzyło mechanizmów kontroli wydatków. Nie reagowało również na „problemy systemowe w zakresie gospodarowania środkami Funduszu, takie jak konflikty interesów oraz mechanizmy korupcjogenne, występujące powszechnie w obszarach pomocy pokrzywdzonym przestępstwem oraz realizacji tzw. przedsięwzięć naukowo-badawczych". Co więcej, resort  „zrezygnował z zaplanowanych pierwotnie działań mających realny wpływ na sytuację ofiar przestępstw oraz przeciwdziałanie przyczynom przestępczości", np. z budowy przyjaznych pokoi przesłuchań dla dzieci. Działania, które miały informować społeczeństwo o możliwości skorzystania z pomocy FS, w rzeczywistości służyły „promowaniu działań i koncepcji Ministra Sprawiedliwości, w obszarach takich jak np. relacje Polski z instytucjami Unii Europejskiej, czy też reforma wymiaru sprawiedliwości".

Kliknij tutaj czytaj całość 

Wielki sukces lokatorów dawnej Spółdzielni Mieszkaniowej Sokolnia w Sosnowcu.Wielke sukcesy dzięki wytrwałości i cięzkiej pracy podad 15 letniej w walce o sprawiedliwość  Sosnowieckiego Stowarzyszenia Sprawiedliwości Społecznej prowadzonego  przez Irmine Dobrowolską, Krzysztofa Nowaka i Gian Luigi Grazi.

Sąd Apelacyjny w Katowicach odrzucił apelację kamienicznika, który nie zgadzał się z poprzednim wyrokiem wydanym przez Sąd Okręgowy w Katowicach. Oznacza to, że umowy, jakie zostały kilka lat temu zawarte pomiędzy sprzedanymi potajemnie lokatorami są nieważne. Nie obowiązują też wyroki eksmisyjne ani nakazy zapłaty.

– To dla nas pierwszy krok do tego, byśmy mogli obwieścić sukces. Sprawa dotyczy 850 mieszkańĶ, które zostały sprzedane za pół miliona złotych, choć spółdzielnia maiła dostać za nie 7,5 mln zł. Nam nie powiedziano, co się dzieje, tylko podane inne numery kont do wpłacania czynszu. Potem chodził nowy administrator z umowami in blanco i zastraszał, że żeby ocalić swoje mieszkania, musimy je podpisywać. część osób zgodziła się na to. Potem sprzedano nas kolejny raz- tłumaczą lokatorzy.

Kiedy prawda wyszła na jaw i okazało się, że prezes spółdzielni sprzedała ich mieszkania kamienicznikowi, który od razu zaczął wprowadzać swoje rządy- podwyższył czynsz, nie zawarł umów z firmami dostarczającymi media do mieszkań i groził eksmisjami- lokatorzy zawiązali stowarzyszenie i zaczęli walczyć o swoje racje.

Przed nimi jeszcze wyrok w sprawie karnej, jaki Ryszard Sz., prywatny właściciel ma niebawem usłyszeć w sądzie karnym a potem odrębne procesy od odszkodowania. – Mimo wszystko wierzymy, że w końcu ta sprawa zostanie zamknięta i założymy wspólnotę a pan Sz. zostanie sprawiedliwi ukarany- dodaje Krzysztof Nowak( 47 l.) wiceprezes Sosnowieckiego Stowarzyszenia Sprawiedliwości Społecznej.

SĄD NIE TOLERUJE DRASTYCZNYCH DZIAŁAŃ CZYŚCICIELI KAMIENIC. W dniu 27.08.2021r Sąd Okręgowy w Katowicach wydał orzeczenie o uprawomocnieniu się wyroku Sądu Rejonowego w Sosnowcu w sprawie oskarżonego Armena N. Został on już po raz drugi prawomocnie skazany wyrokiem Sądu.W tym przypadku Sąd skazał go na karę pozbawienia wolności w wymiarze pół roku w zawieszeniu na 2 lata oraz karą grzywny w wysokości 5 tys.zł jako zadośćuczynienie za utrudnianie życia jednej z lokatorek w budynku przy ul.Zbrojnej 3 w Sosnowcu. Armen N.to jeden z wielu nieuprawnionych nabywców byłych mieszkań zakładowych. W ten sposób przejął budynki przy ul.Zbrojnej 3 i 5 w Sosnowcu. Od czasu kiedy je przejął,zdołał doprowadzić do tego że długoletni lokatorzy musieli szybko opuścić swoje mieszkania z uwagi na wprowadzone drastyczne podwyżki czynszu.Obecnie na 22 mieszkania zamieszkuje już tylko czworo lokatorów.Do opuszczonych mieszkań wprowadził obywateli Ukrainy. W budynku przy ul.Zbrojnej 3 w Sosnowcu, od kilkudziesięciu lat mieszka pani Zofia U.,która swoje mieszkanie otrzymała od przedsiębiorstwa państwowego "Linodrut"w Sosnowcu.W 2006r po likwidacji zakładu,m.in.mieszkanie pani Zofii zostało nieodpłatnie przekazane SM"Sokolnia"w Sosnowcu. W 2007r.po wprowadzeniu nowelizacji ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,pani Zofia tak jak wielu innych głównych najemców,złożyła do spółdzielni wniosek o wykup mieszkania. Wykonała operat szacunkowy a następnie wpłaciła do kasy spółdzielni kwotę ok.13 tys.zł tytułem wykupu mieszkania. Niestety nie otrzymała aktu notarialnego i została oszukana. Potem się okazało że jej budynek został zbyty kolejno:na rzecz Ryszarda Sznajdera,Spółkę RMS, Spółkę Quantum Group a w chwili obecnej jest w posiadaniu Armena N.pochodzącego z Armenii. Od samego początku gdy pani Zofia U.informowała go że toczą się postępowania w Prokuraturze Okręgowej w Katowicach i CBA od 2012r.,on nie chciał tego słuchać.Groził jej nawet że jak zacznie z nim wojować to nawet się nie obejrzy a będzie wywieziona w worku.O tego typu groźbach zawiadomiła Prokuraturę Rejonową w Sosnowcu która prowadziła śledztwo w tej sprawie.Postawiono mu zarzuty i wskutek tego toczyło się postępowanie karne. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Sosnowcu, został ukarany karą grzywny w wysokości 9 tys.zł. Niestety pani Zofia była nadal nękana,ale inny sposób. Pseudowłaściciel wiele razy zakręcał jej dopływ wody. A gdy zakręcił jej wodę na kilkanaście dni,zawiadomiła o tym zajściu Prokuraturę. Prokuratura postawiła mu znowu zarzuty tym razem odnośnie utrudniania jej życia w tym mieszkaniu. W Sądzie Rejonowym zapadł wyrok skazujący go na półroczną karę pozbawienia wolności w zawieszeniu na 2 lata oraz karę grzywny w wysokości 5 tys.zł jako zadośćuczy ienie.Ale mało mu tego i Armen N.kolejny raz uderzył w panią Zofię,odcinając jej tym razem dopływ energii elektrycznej do mieszkania. Pani Zofia znowu zgłosiła to Prokuraturze,ale ta śledztwo umorzyła. Złożyła więc zażalenie do Sądu na postanowienie Prokuratury o umorzeniu postępowania. Do chwili obecnej nie ma jeszcze wyznaczonego terminu rozpatrzenia zażalenia. Wystąpiła również do Sądu Rejonowego o ustanowienie pełnomocnika z urzędu w celu sporządzenia aktu oskarżenia przeciwko Armenowi N. Armen N.jak dotąd bezskutecznie dąży do tego aby zmusić ostatnią długoletnią lokatorkę w tym budynku do opuszczenia mieszkania, tym bardziej że z powództwa Prokuratury Okręgowej w Katowicach toczy się już sprawa przeciwko Armenowi N.o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Sprawa ta ma na celu unieważnić wszystkie akty notarialne i przywrócić nieruchomość do SM"Sokolnia".

Kliknij tutaj : czytaj więcej 

Protokół pisemny i elektroniczny

Przebieg posiedzenia jawnego podlega protokołowaniu. Protokolant sporządza protokół pod kierunkiem przewodniczącego. Przebieg posiedzenia utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk albo obraz i dźwięk oraz pisemnie. Celem wprowadzenia protokołu elektronicznego było przede wszystkim skrócenie czasu rozpraw sądowych, poprawienie komfortu i uproszenie pracy sędziego. Głównie jednak stanowi urzeczywistnienie zasady jawności postępowania. Wszędzie tam, gdzie protokół elektroniczny jest stosowany, ograniczeniu ulegają kontrowersje co do rzeczywistego przebiegu rozprawy i problemy z dokładnym utrwaleniem wypowiedzi stron i zeznań świadków. Wyłącznie pisemny protokół sporządzony jest tylko wtedy, gdy względy techniczne uniemożliwiają utrwalanie przebiegu posiedzenia za pomocą wspomnianych urządzeń rejestrujących.

Zawartość protokołu

Zadaniem każdego protokołu, czy to tradycyjnego pisemnego, czy elektronicznego, jest wierne i dokładne utrwalenie przebiegu rozprawy. Jego znaczenie polega głównie na tym, że ma umożliwić sądowi rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z zebranym materiałem procesowym. O treści protokołu (w praktyce protokołu pisemnego) decyduje przewodniczący. Powinien on przykładać niezbędną uwagę co do sposobu jego sporządzenia, aby był czytelny i przejrzysty, a ponadto odtwarzał wiernie i dokładnie przebieg rozprawy. Prawidłowe jego sporządzenie jest o tyle istotne, że protokół jest dokumentem urzędowym i ma taką samą moc dowodową, jak każdy inny dokument tego rodzaju.

Przepisy precyzyjnie określają wymagania co do treści każdego protokołu. Można je podzielić na wymogi formalne i materialne. Do tych pierwszych należą: sygnatura akt, oznaczenie sądu i wydziału, oznaczenie miejsca i daty rozprawy, przedmiotu sprawy, wymienienie: przewodniczącego i sędziów, protokolanta, stron, interwenientów, przedstawicieli ustawowych, pełnomocników, prokuratora i przedstawiciela organizacji społecznej, wzmianka co do jawności rozprawy. Liczne są także wymagania materialne treści protokołu. Musi on zawierać: wnioski stron, czynności procesowe stron wpływające na rozstrzygnięcie sądu, wyniki postępowania dowodowego, wzmiankę o sprawdzeniu danych osobowych przesłuchiwanego przed przesłuchaniem, wymienienie zarządzeń i orzeczeń wydanych na rozprawie ze wzmianką o ich ogłoszeniu, wzmiankę o nakłanianiu stron do ugody i o przyczynach, dla których ugody nie zawarto, wzmiankę o złożeniu do akt sprawy przedmiotu lub dokumentu.

Czytaj więcej:kliknij tutaj 

Sąd Najwyższy zajął się w czwartek art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który spędza sen z powiek dziesiątkom tysięcy przedsiębiorców w całej Polsce. Jedno z tych rozstrzygnięć może dotyczyć dilerów różnych marek samochodowych współpracujących z firmami leasingowymi przy sprzedaży aut.

Przepis, o którym mowa, daje podstawę ZUS do ściągnięcia dodatkowych składek. Miał pierwotnie przeciwdziałać nadużyciom, np. w sektorze ochrony zdrowia, gdzie lekarze i pielęgniarki byli po godzinach zatrudniani w zewnętrznych firmach na zleceniu, by nie płacić im za nadgodziny i pełnych składek do ZUS.

Różne godziny, zadania i miejsce pracy

Okazuje się, że zastosowanie tego przepisu jest coraz szersze. W pierwszej uchwale SN zajął się sprawą jednej z największych polskich sieci sklepów jubilerskich, w której w 2013 r. wydzielono sklep internetowy. W okresach przedświątecznych, gdy spływało więcej zamówień online, pracownice ze spółki głównej, zajmujące się prowadzeniem sklepów stacjonarnych, wspierały po godzinach, na zleceniach, sklep internetowy przy pakowaniu i wysyłce zamówionych wyrobów.

ZUS uznał, że w tej sprawie ma zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, i nałożył na macierzystą spółkę obowiązek zapłaty składek od wynagrodzeń pracownic na zleceniu w sklepie internetowym. Do SN wpłynęło pytanie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, czy art. 8 ust. 2a ma zastosowanie, gdy te dodatkowe zadania są wykonywane po godzinach pracy i są zupełnie inne od wykonywanych w macierzystej spółce.

Kliknij tutaj:czytaj całość 

W sprawie dotyczącej pobicia dwóch mężczyzn przez funkcjonariuszy policji w trakcie interwencji doszło do naruszenia zakazu tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania - stwierdził w wydanym w czwartek wyroku Europejski Trybunał Praw Człowieka. I podkreślił, że w Polsce nie przeprowadzono solidnego śledztwa, ani nie wyciągnięto wniosków z tego zdarzenia.

o zdarzenia, którym zajmował się Trybunał (sprawa Kuchta i Mętel przeciwko Polsce), doszło w Krakowie w 2015 r., gdy policja wtargnęła do mieszkania jednego ze skarżących, ponieważ sądziła, że ukrywa się w nim osoba podejrzana o przestępstwo. Według skarżących po sforsowaniu drzwi funkcjonariusze rozpylili gaz łzawiący (choć w środku znajdowało się m.in. 5-miesięczne dziecko) i powalili na ziemię mężczyznę i zaczęli bić. Wkrótce do mieszkania przybył też drugi skarżący i również został pobity przez funkcjonariuszy. Mężczyźni trafili do aresztu, lecz wkrótce potem zostali odwiezieni do szpitala, ponieważ w wyniku pobicia ich stan się pogarszał.

Prokuratura oraz sąd nie znalazły podstaw do wszczęcia postępowania w sprawie przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy policji i postanowiły umorzyć postępowanie.

ETPC: władze nie wyjaśniły, skąd u skarżących pojawiły się złamania i siniaki
Trybunał, odnosząc się do naruszenia zakazu tortur i nieludzkiego traktowania, przypomniał, że art. 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka nie zakazuje użycia siły w celu dokonania zgodnego z prawem zatrzymania, jednak musi być ona proporcjonalna do zagrożenia i to na władzach spoczywa obowiązek wykazania, że tak właśnie było. Trybunał zauważył, że prokurator w postanowieniu o umorzeniu postępowania przyznał, że skarżący doznali obrażeń wskazanych w opiniach biegłych ze strony policji, jednak postępowanie przygotowawcze nie wyjaśniło, w jaki sposób została użyta siła przeciwko skarżącym oraz nie odpowiedział na pytanie, czy użycie siły było absolutnie konieczne. Podobnie władze nie wyjaśniły, czy do opisanych obrażeń mogło dojść już po przewiezieniu na komisariat, gdy mężczyźni byli zakuci w kajdanki (jak twierdzili mężczyźni) ani jakie ich zachowanie mogłoby w tej sytuacji usprawiedliwiać użycie wobec nich siły. 
Na podstawie tych ustaleń ETPC uznał, że siła użyta przez funkcjonariuszy policji przeciwko skarżącym była nadmierna i nieproporcjonalna oraz wywołała cierpienie, co niewątpliwie można uznać za nieludzkie traktowanie. 

Czytaj więcej :kliknij tutaj 

Przemysław Rosati, prezes Naczelnej Rady Adwokackiej spotkał się ostatnio w sprawie widzeń z gen. Andrzejem Leńczukiem, zastępcą dyrektora generalnego Służby Więziennej i przedstawicielami Centralnego Zarządu Służby Więziennej. Rozmowa - jak poinformowała NRA - dotyczyła ujednolicenia standardów tzw. widzeń adwokackich w jednostkach penitencjarnych. - Spotkanie skończyło się intencją powołania zespołu roboczego składającego się z jednej strony z przedstawicieli NRA, a z drugiej - z przedstawicieli Centralnego Zarządu Służby Więziennej, którego celem będzie wypracowanie jednolitych standardów realizacji widzeń adwokackich we wszystkich jednostkach penitencjarnych w Polsce - mówi prezes NRA. 

Jak dodaje, same zasady można ujednolicić z poziomu Centralnego Zarządu. - Takich niedoróbek - tak to ujmijmy - jest więcej. Przykładem może być sposób organizacji samego widzenia - czas oczekiwania, kwestia grafiku, przydałaby się lepsza komunikacja pomiędzy jednostką a adwokatem. Zdarza się, że adwokaci, przychodząc, nie wiedzą czy ktoś zostanie doprowadzony, za jaki czas, czy jest dostępny, czy nie jest. Rozwiązanie takich problemów można wypracować w ramach prac tego zespołu. Chodzi też o stworzenie jednolitego standardu, bo obecnie w ramach wewnętrznych porządków w poszczególnych jednostkach penitencjarnych można dowolnie kształtować organizację widzeń, także adwokackich, a nam chodzi o ujednolicenie z korzyścią dla obu stron - wskazuje Rosati.

Nie ma jednolitych zasad widzeń prawników z ich klientami przebywającymi z aresztach i zakładach karnych, a panedmia jeszcze te problemy uwypukliła. Adwokaci wskazują choćby na brak poufności, wynikające z tego zagrożenia dla tajemnicy obrończej, ale też kwestie organizacyjne przekładające się na wielogodzinne czekanie na klienta, który na widzenie może nie... dotrzeć

Czytaj więcej na Prawo.pl -kliknij tutaj 

Ryzyko znęcania się nad osobami zatrzymanymi przez polskich funkcjonariuszy policji jest bardzo duże - wynika z najnowszego raportu Krajowego Mechanizmu Prewencji Tortur. Eksperci Rzecznika Praw Obywatelskich punktują niedostatki systemu, jak choćby brak dostępu do obrońcy od początku zatrzymania i badań lekarskich wszystkich zatrzymanych.

Nadal brak dostępu do obrońcy od początku zatrzymania
W raporcie wskazano, że to jeden z podstawowych braków systemowych. - Możliwość kontaktu z adwokatem lub radcą prawnym od pierwszych chwil po zatrzymaniu stanowi dla osób pozbawionych wolności zabezpieczenie o fundamentalnym znaczeniu. Obecność profesjonalnego pełnomocnika podczas prowadzonych z zatrzymanymi czynności pozwala w pełniejszy sposób zrozumieć im sytuację, w której się znaleźli oraz poznać przysługujące im prawa - czytamy. 

Autorzy nie mają też wątpliwości, że dostęp do prawnika pozwala skutecznie zminimalizować ryzyko stosowania tortur lub innych form niedozwolonej przemocy, które – jak wskazują opierając się na doświadczeniu Krajowego Mechanizmu Prewencji Tortur – największe jest właśnie bezpośrednio po zatrzymaniu. 

Wskazując, że taki stan rzeczy jest niezgodny z obowiązującym prawem Unii Europejskiej. - Nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której realizacja podstawowego prawa osób zatrzymanych do kontaktu z prawnikiem uzależniona jest wyłącznie od funkcjonujących
oddolnych inicjatyw i dobrej woli prawników - dodano. 

Chodzi m.in. o dyrektywą 2013/48/UE zgodnie, z którą podejrzani lub oskarżeni w postępowaniu karnym mają prawo dostępu do adwokata w takim terminie i w taki sposób, aby osoby te mogły rzeczywiście i skutecznie wykonywać przysługujące im prawo do obrony. Dostęp do adwokata powinien zgodnie z nią nastąpić bez zbędnej zwłoki: przed przesłuchaniem przez Policję lub inny organ ścigania lub organ sądowy, w momencie prowadzenia przez organy ścigania lub inne właściwe organy czynności dochodzeniowych lub innych czynności dowodowych, niezwłocznie po pozbawieniu wolności, zanim podejrzani lub oskarżeni zostali wezwani do stawiennictwa przed sądem właściwym w sprawach karnych w odpowiednim czasie, zanim ww. osoby stawią się przed tym sądem.

Czytaj więcej na Prawo.pl-kliknij tutaj 

Jerzy Jachnik: 

Spieszę więc donieść, że nie trzeba zmieniać prawa, żeby tak było. Wystarczyłoby zmienić paru sędziów w NSA. Ale to byłoby na pewno jakieś naruszenie konstytucji albo nawet unijnych standardów. Bo gdy sędziowie naruszają konstytucję, to jest to zgodne z konstytucją - a przynajmniej nie ma jak stwierdzić, że jest niezgodne.

Przypomnę więc posłom (i posłankom oczywiście) mającym głosować za zmianą prawa, że wasi poprzednicy nie uchwalili prawa, na podstawie którego małoletnie dziecko musiało zapłacić podatek dochodowy od odsetek od zaległych alimentów, które komornik ściągnął po latach od niepłacącego ich ojca. Nie uchwalili takiego prawa, bo by się bali wyborców. To sędziowie NSA, którzy wyborców się nie boją, tak zinterpretowali prawo.

Fakt, że niektórzy podatnicy prowadzący działalność gospodarczą nadużywali prawa, określając wysokie odsetki umowne od nieterminowo realizowanych zobowiązań, które następnie celowo były regulowane z opóźnieniem by po stronie wierzyciela wygenerować przychód niepodlegający opodatkowaniu, a po stronie dłużnika koszt podatkowy, nie uzasadniał potraktowania wszystkich odsetek jako należności podlegających opodatkowaniu.