Jesteśmy nie tylko całym sercem z Ukrainą, ale staramy się pomóc jej obywatelom w trudnym czasie - mówi Alicja Pollesch, dyrektor strategiczny i członek zarządu Wolters Kluwer Polska. - Dlatego podjęliśmy szereg działań ułatwiających dotarcie do rzetelnych i sprawdzonych informacji. Wdrożenie nowej funkcjonalności w serwisie Prawo.pl, to tylko jedna z nich - dodaje.

Artykuły dostępne w języku ukraińskim
Wszystkie informacje z tagiem "Ukraina" trafiają w jedno miejsce: Юридична допомога для України - Pomoc prawna dla Ukrainy. To jednak nie koniec naszego wsparcia dla Ukrainy. Artykuły w Prawo.pl można też przeczytać po ukraińsku. W piątek, 4 marca, w górnym, prawym rogu serwisu pojawiła się dodatkowa funkcjonalność: Przetłumacz na ukraiński. Wystarczy jedno kliknięcie, by obywatele Ukrainy, w Polsce i w swoim kraju, mogli przeczytać w ojczystym języku praktyczne, merytoryczne informacje prawne. 
- Tłumacz na język ukraiński jest dostępny zarówno na stronie głównej serwisu, jak i z poziomu sekcji oraz artykułu - mówi Ewa Usowicz, szefowa Prawo.pl -  To ważne, bo publikujemy codziennie kilkadziesiąt tekstów prawnych, dotyczących Ukrainy. To w większości unikatowe treści prawne, jak choćby projekt specustawy, do którego natychmiast dotarliśmy. Podobnie - wspieramy Ukraińców rzetelnymi analizami prawnymi, dotyczącymi m.in. statusu uchodźcy, pracy, spraw administracyjnych, zdrowotnych czy świadczeń społecznych. To jest dla nich najważniejsze, zwłaszcza że są teraz szczególnie narażeni na dezinformację - dodaje.

Czytaj więcej na Prawo.pl-kliknij tutaj 

Obywatele Ukrainy, którzy przekroczą polską granicę chroniąc się przed wojną, będą mogli pozostać tu legalnie przez 18 miesięcy. Data początkowa dla ułatwień w legalizacji pobytu to 24 lutego, a czas na złożenie odpowiedniego wniosku - do 90 dni. Nie będzie to dotyczyć m.in. osób posiadających zezwolenia na pobyt stały, rezydenta, pobyt czasowy, status uchodźcy czy ochronę uzupełniającą.
Podziel się artykułem:
Co ważne rząd w drodze rozporządzenia ma określić od kiedy ta uproszczona ścieżka przestanie obowiązywać, a weźmie pod uwagę m.in. liczbę cudzoziemców napływających na terytorium Polski, sytuację ludności cywilnej i perspektywy zakończenia działań wojennych na terytorium Ukrainy oraz względy obronności, bezpieczeństwa państwa oraz względy ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Prawo.pl dotarło właśnie do projektu specustawy, która ma uregulować i to w różnych obszarach sytuację Ukraińców napływających do Polski, w związku z trwającą w ich kraju wojną. Dyskusja nad ich dalszym losem toczy od kilku dni. Oczekiwana jest również decyzja Rady Europejskiej. Chodzi o objęcie obywateli Ukrainy czasową ochroną.

Czytaj także: Specustawa: Zasiłki dla uciekinierów wojennych, uproszczony dostęp do pracy, oświaty i zdrowia>>

Reguluje to m.in. art. 106 ustawy o udzielaniu ochrony cudzoziemcom na terytorium RP. Zgodnie z nim cudzoziemcom masowo przybywającym do Polski, którzy opuścili swój kraj pochodzenia lub określony obszar geograficzny, z powodu obcej inwazji, wojny, wojny domowej, konfliktów etnicznych lub rażących naruszeń praw człowieka, można udzielić ochrony czasowej bez względu na to, czy ich przybycie miało charakter spontaniczny, czy też było wynikiem pomocy udzielonej im przez Rzeczpospolitą Polską lub społeczność międzynarodową. Co więcej, udziela się jej do chwili, gdy możliwy stanie się powrót cudzoziemców do uprzedniego miejsca ich zamieszkania, jednakże nie dłużej niż na okres roku. Przy czym może to być dwukrotnie przedłużone o sześć miesięcy.   

Co w wyczekiwanym projekcie?
Zgodnie z proponowanym brzmieniem artykułu 2.1. jeżeli obywatel Ukrainy wjechał legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio z terytorium Ukrainy w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia określonego w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 (delegacja do wydania rozporządzenia), i deklaruje zamiar pozostania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jego pobyt uważa się za legalny w okresie 18 miesięcy. Ułatwienia mają obowiązywać dla Ukraińców, którzy przekraczają polską granicę od 24 lutego 2022 r.

Ważne jest również to do kogo nie stosuje się powyższego przepisu. W katalogu znaleźli się obywatele Ukrainy posiadający:

zezwolenie na pobyt stały;
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
zezwolenie na pobyt czasowy;
status uchodźcy;
ochronę uzupełniającą;
zgodę na pobyt tolerowany.
Projektowane przepisy ustawy - jak wskazano w uzasadnieniu - dotyczą cudzoziemców, którzy przede wszystkim są obywatelami Ukrainy. Ponadto projekt ustawy adresowany jest do cudzoziemców nie posiadających obywatelstwa Ukrainy (obejmuje to zatem również osoby, które nie posiadają żadnego obywatelstwa), ale którzy posiadają zamieszkania na terytorium Ukrainy, i którzy wjechali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na jego terytorium.

Czytaj więcej na Prawo.pl:

Do Komisji Europejskiej trafiła skarga przeciwko Polsce na rażące naruszenia prawa Unii Europejskiej, których dopuścił się Idea Bank S.A. oraz polskie instytucje państwowe w związku ze szkodą poniesioną przez wiele tysięcy konsumentów w wyniku nabycia obligacji spółki GetBack S.A. oraz uniemożliwieniem im dochodzenia roszczeń z tego tytułu.

Skargę złożyła 23 lutego br. Kancelaria Radcy Prawnego Beata Strzyżowska w imieniu 555 osób, które poniosły szkodę w związku z nabyciem obligacji wyemitowanych przez spółkę GetBack S.A., a które to osoby udzieliły kancelarii pełnomocnictwa do reprezentowania w postępowaniu przed Komisją Europejską.

Polska naruszyła unijne prawo?
Jak informuje kancelaria, celem skargi jest skłonienie Komisji Europejskiej do wszczęcia postępowania przeciwnaruszeniowego w trybie art. 258 Traktatu o Unii Europejskiej, zmierzającego do ustalenia, że Polska dopuściła się naruszeń prawa unijnego i w związku z tym uchybiła zobowiązaniom, jakie na niej ciążą na mocy Traktatów oraz podjęcia działań mających na celu usunięcie naruszeń i ich skutków.

Czytaj także: Ruszył proces w sprawie afery GetBack>>

Konstrukcja skargi składa się na kilku części, z których pierwsza przedstawia historię działań konsorcjum złożonego z GetBacku, Idea Banku oraz Polskiego Domu Maklerskiego S.A., które dystrybuowało obligacje GetBack. Następnie skarga opisuje mechanizm dystrybucji obligacji GetBack oraz omawia naruszenia prawa unijnego, do jakich dochodziło w ramach dystrybucji. Nadto, koncentruje się ona również na nieprawidłowych reakcjach organów państwa, w szczególności Komisji Nadzoru Finansowego, które umożliwiły zaistnienie naruszeń o takiej skali, co ma na celu wykazanie, iż organy państwowe dopuściły się naruszenia prawa Unii Europejskiej zarówno doprowadzając do powstania afery GetBack, jak też nie podejmując odpowiednich działań już po jej powstaniu.

Działania nieadekwtene lub zaniechania
Wskazane w skardze naruszenia dotyczą przede wszystkim nieadekwatnych działań, a także zaniechań organów władzy publicznej, które nie zapewniły wystarczającej skuteczności przepisów prawa unijnego i doprowadziły do jego systemowych naruszeń w Polsce. Skarga zarzuca również organom państwowym niezgodne z prawem unijnym wprowadzenie mechanizmów i podejmowaniem działań, które uniemożliwiają konsumentom dochodzenie roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej naruszeniami prawa unijnego – w tym stwierdzonymi decyzjami właściwych organów władzy publicznej – od podmiotów, które naruszeń takich się tym dopuściły.

Skarga wskazuje na naruszenie szeregu dyrektyw implementowanych do polskiego porządku prawnego, w tym:

dyrektywy 2005/29/WE w zakresie przeciwdziałania nieuczciwym praktykom rynkowym,
dyrektywy 93/13/EWG dotyczących niedozwolonych postanowień umownych,  
dyrektywy 2014/65/UE w zakresie obrotu instrumentami finansowymi (tzw. MiFID II),
dyrektywy 2003/71/WE w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych
dyrektywy 2014/59/UE w związku z nieadekwatnym nadzorem nad rynkiem finansowym w zakresie prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych.
Skarga zarzuca również naruszenie rozporządzenia 2016/679 w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych i dyrektywy 2013/36/UE oraz rozporządzenia 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych.

Czytaj więcej  kliknij tutaj 

W sytuacji, gdy płatnik korzysta z ochrony wynikającej z błędnej indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie niepobranych zaliczek, to na podatniku nadal ciąży odpowiedzialność za zobowiązanie podatkowe w zakresie PIT z tytułu otrzymanego odszkodowania. To podatnik odpowiada bowiem całym swoim majątkiem za zobowiązania podatkowe. Tak stwierdził w poniedziałek Naczelny Sąd Administracyjny. 

Istotą sporu w sprawie, która była przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego w poszerzonym składzie, jest kwestia odpowiedzialności za zaliczki na podatek dochodowy, które nie zostały pobrane przez płatnika z powodu zastosowania się do uzyskanej przez niego indywidualnej interpretacji i prawidłowa wykładnia art. 26 a ustawy – Ordynacja podatkowa. Przepis ten stanowi, że podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Sprawa dotyczy skutków wypłaty przez pracodawcę odszkodowania zgodnie z porozumieniem zawartym z pracownikiem w ramach Programu Dobrowolnych Odejść (PDO).

Z otrzymanej przez pracodawcę indywidualnej interpretacji wynikało, że takie odszkodowania należy zakwalifikować jako przychód zwolniony z PIT i płatnik nie ma obowiązku pobierać z tytułu ich wypłaty zaliczek na podatek dochodowy. Pracodawca zastosował się do otrzymanej interpretacji i wypłacił pracownikom odszkodowania w pełnej kwocie, bez pobierania zaliczek.

Następnie minister finansów w wydanej interpretacji ogólnej z 23 czerwca 2016 r. (nr DD3.8201.1.2016.MCA) wskazał, że świadczenia, jakie pracownik otrzymuje w związku z przystąpieniem do PDO nie są jednak objęte zwolnieniem z PIT.

Czytaj więcej 

Polskie uczelnie kształcące przyszłych adwokatów i radców prawnych wciąż kładą zbyt mały nacisk na naukę pozyskiwania informacji prawnej. Tymczasem to jedna z podstawowych umiejętności prawnika-praktyka. Powinien on wiedzieć, jak korzystać z systemów legalresearch-owych i jak weryfikować tak pozyskane informacje - mówi Grzegorz Wierczyński, prof. Uniwersytetu Gdańskiego.

Profesor Wierczyński jest jednym z redaktorów i współautorów książki „Nowe technologie w praktyce prawnika”, która powstała na zlecenie Naczelnej Rady Adwokackiej.

Patrycja Rojek-Socha: W jednym z popularniejszych seriali o tematyce prawniczej - "Sposób na morderstwo" studenci prawa rozpoczynają pracę na sprawą od drobiazgowego przeszukiwania internetu, orzecznictwa, szukając nie tyle przepisów - co precedensów. Jaka jest rzeczywistość na polskich studiach?
Grzegorz Wierczyński: Mamy stare podejście do uczenia prawa polegające na tym, że student w czasie edukacji zachowuje się zupełnie inaczej niż prawnik w życiu codziennym. Wymuszamy na nim, żeby przyszedł na egzamin bez źródeł prawa, ma je zapamiętać i odtworzyć z głowy. Takie podejście ciągle pokutuje na naszych uczelniach, niewielu wykładowców potrafi tak przygotować egzamin, żeby studenci mogli przyjść na niego ze źródłami informacji o prawie. Tymczasem, przykładowo w Stanach Zjednoczonych to się zmieniło już ponad 100 lat temu, na przełomie XIX i XX wieku. Wtedy najpierw na Harvardzie a potem na uczelniach, które starały się prezentować podobny poziom, wprowadzono metodę kazusową polegającą na tym, że studenci przez cały okres uczenia się danego przedmiotu, na każdych zajęciach rozwiązywali kazusy. Tam nacisk kładzie się na wykształcenie umiejętności, a nie na zapamiętywanie wiedzy. I wykładowców nie interesuje jak i skąd studenci zdobędą informacje potrzebne do rozwiązania danej sprawy. Zakładają, że to jest podstawowa umiejętność, którą wpojono im na samym początku edukacji prawniczej.

To daje przewagę na rynku prawnym?
Gdyby tak nie było, to Amerykanie by tego nie uczyli (śmiech). Na pewno takie podejście dało im przewagę w momencie pojawienia się komputerów. Bo jak zaczęła się informatyzacja wyszukiwania informacji o prawie, to w Stanach Zjednoczonych była już grupa osób, które uczyły korzystania ze źródeł informacji o prawie. Łatwo zaobserwować, jak zmieniało się podejście do nauki tego przedmiotu, bo w przypadku USA pierwsze podręczniki wyszukiwania informacji o prawie powstały na początku XX w. Amerykańskie wydawnictwa lubią kontynuować podręczniki i komentarze. Prawa autorskie do danej publikacji należą do wydawnictwa, wydawnictwo decyduje kogo zaprosi do kolejnego wydania danego podręcznika. Są więc takie podręczniki, których pierwsze wydania pojawiły się jeszcze w erze papierowych źródeł informacji o prawie, a kolejne uwzględniały rosnące znaczenie źródeł elektronicznych. Dzięki temu Amerykanie sprawnie przeszli z papieru do elektroniki, a my jesteśmy w stanie obserwować całą tę ewolucję. U nas tak nie jest. Nie uczymy poprzez kazusy. Na początku każdego przedmiotu przekazuje się studentom materiały do tego przedmiotu, w tym wszystkie potrzebne źródła. I tak co roku na każdym przedmiocie. Był taki moment kiedy ministerstwo wprowadziło obowiązkowy program studiów prawniczych i zawierał on technologię informacyjną. Ale większość uczelni organizowała zajęcia z podstawowych technologii informatycznych, w tym korzystania z aplikacji biurowych, a nie zaawansowanej informatyki prawniczej. Na Uniwersytecie Gdańskim byliśmy wyjątkiem. Pod koniec lat 90. zmienił się dziekan i postanowił znaleźć coś co tę uczelnię wyróżni. W kilku katedrach były osoby, które tworzyły Lex-a, więc zadzwonił do redaktora naczelnego Lex-a i poprosił o prowadzenie zajęć z informatyki prawniczej. W ten sposób zamiast powtarzać informatykę z liceum, na naszym wydziale prawa pojawiła się technologia informacyjna stricte prawnicza. Od tego zaczynają się studia prawnicze na naszym uniwersytecie. Już na początku stawiamy na pozyskiwanie i weryfikowanie informacji prawnej, by nasi studenci nie kupowali papierowego kodeksu, bo on i tak po roku nie jest aktualny.

Czytaj więcej na Prawo.pl:

Projekt ustawy o SN autorstwa Prezydenta RP A. Dudy. Przeczytajcie sami i napiszcie opinie.

https://www.sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/agent.xsp?symbol=PROJNOWEUST&NrKadencji=9&Kol=D&Typ=UST

Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną podatniczki, której fiskus w pandemii odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zgłoszenia o nabyciu spadku.

Kobieta 31 lipca 2020 r. złożyła wniosek o przywrócenie terminu zgłoszenia o nabyciu spadku po zmarłym ojcu lub umożliwienie skorzystania z ulgi podatkowej przysługującej bliskim. Do wniosku dołączyła postanowienie sądu rejonowego, które potwierdzało, że nabyła w 3/16 prawo do spadku po zmarłym ojcu.

Kilka tygodni później fiskus odmówił wszczęcia postępowania w sprawie przywrócenia terminu zgłoszenia o nabyciu spadku, od którego zależy prawo do pełnego zwolnienia podatkowego przy darowiznach i spadkach w tzw. zerowej grupie podatkowej, czyli w kręgu najbliższej rodziny.

Podatniczka uważała, że takie rozstrzygnięcie działa na jej niekorzyść, gdyż skrócono jej ustawowy sześciomiesięczny termin na zgłoszenie spadku. Zwracała uwagę na okoliczności dotyczące sytuacji pandemicznej. Tłumaczyła, że termin na zgłoszenie spadku nie został dochowany nie z powodu zaniechań, bo w marcu i kwietniu usiłowała się skontaktować z urzędem skarbowym. Jednak z powodu zawieszenia działalności urzędu na czas pandemii nic nie zdziałała.

Fiskus był nieugięty. Podkreślał, że art. 15zzr ust. 1 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczegółowych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, który przewidywał zawieszenie biegu terminów, posługiwał się określeniem przepisy prawa administracyjnego. A prawo podatkowe, mimo swojego administracyjnego rodowodu, stanowi odrębną od prawa administracyjnego gałąź. Fiskus tłumaczył, że sześciomiesięczny termin na złożenie zgłoszenia SD-Z2 należy do prawa materialnego, w którym instytucja przywrócenia nie ma zastosowania.

Kliknij tutaj-czytaj więcej 

Zachęcamy do przekazania 1% podatku dla Stowarzyszenia Przeciw Bezprawiu. W zeznaniu podatkowym PIT wystarczy wpisać nr KRS 0000273382.

Działamy na rzecz ochrony praw człowieka i praw obywatelskich. Zajmujemy się edukacją prawna, obywatelską i psychologiczną. 

Wspierając nasze Stowarzyszenie wspierasz: 

• osoby potrzebujące pomocy prawnej a nie mających środków finansowych na poradnictwo
• obywateli i obywatelki ,którym udzielamy darmowej pomocy psychologicznej
• osoby potrzebujące pilnej pomocy obywatelskiej (pisanie pism ,zwracanie się do instytucji państwowych i wiele innych)

Nasze największe sukcesy to:

• Wprowadzenie skargi nadzwyczajnej w 2018r,dzięki założycielowi Stowarzyszenia i Posłowi VIII kadencji Sejmu RP Jerzy Jachnik
• Interwencje, udział w Okrągłym Stole Wymiaru Sprawiedliwości pod patronatem Piotr Zgorzelski Wicemarszałek Sejmu RP ,który aktywnie nas wspiera w naszej walce o sprawiedliwość.
• Współpraca z Rzecznikiem Praw Obywatelskich.

Cała praca Zarządu i członków Stowarzyszenia opiera się na wolontariacie. Stowarzyszenie istnieje od 2007 roku i pomimo osiągnięcia wielu sukcesów, widzimy jak konieczne są zmiany w wymiarze sprawiedliwości. Wspierając nasz-wspierasz innych obywateli, którzy potrzebują pomocy.

Wszystkie informacje -kliknij tutaj 

Nakaz nic nie da

Kwestia ta wynikła w sprawie, w której Bartosz M. uzyskał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym przeciwko spółce, na mocy którego komornik zajął jej rachunek bankowy jako zabezpieczenie na czas postępowania nakazowego jeszcze miesiąc po jego zakończeniu.

Taki termin przewiduje art. 7541 § 2 k.p.c., a jest on po to, by pieniądze pozwanego dłużnika nie zniknęły do czasu wydania prawomocnego wyroku (lub nakazu) i aby wierzyciel miał jeszcze czas na uruchomienie egzekucji. W ciągu tego miesiąca pieniądze leżą na odpowiednim koncie Ministerstwa Finansów, zresztą oprocentowane, aby wierzyciel mógł wszcząć egzekucję.

W tej sprawie po roku od wydania nakazu sąd wyższej instancji utrzymał go w mocy, i nakaz się uprawomocnił. Ale w międzyczasie wobec spółki dłużnika wszczęto postępowania układowe i nie było możliwości prowadzenia egzekucji z jej majątku, a upadek zajęcia może grozić jej nieskutecznością w przyszłości. Dlatego Bartosz M. wystąpił zawczasu do sądu o przedłużenie mu tego miesięcznego terminu. Sąd uwzględnił wniosek, wskazując, że w pewnych przypadkach może wskazać inny termin upadku zabezpieczenia, tak by nie zniweczyć celu zabezpieczenia. A taki przypadek zachodził w tej sprawie, gdyż w sytuacji wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego niedopuszczalne jest wszczęcie egzekucji objętych postępowaniem układowym wierzytelności.

Trafne stanowisko

Postanowienie to zaskarżyła spółka, a Sąd Okręgowy w Łodzi w osobie sędziego Pawła Hajdysa powziął wątpliwości, które zawarł w pytaniu prawnym do Sądu Najwyższego: – Czy dopuszczalna jest zmiana przez sąd terminu upadku zabezpieczenia, polegającego na zajęciu wierzytelności obowiązanego (dłużnika) z rachunku bankowego, postanowieniem wydanym po upływie miesięcznego terminu od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, jeśli uprawniony złożył wniosek o zmianę tego terminu przed jego upływem?

Sędzia wskazał na praktyczne problemy, które mogą dotknąć nawet sprawnie działającego wierzyciela, który zdany jest na sprawność sądu i szybkość poczty.

Czytaj więcej : kliknij tutaj 

Zasada domniemania niewinności w Polsce obowiązuje, ale nie zawsze działa. Po przedstawieniu zarzutów często zostają wszczęte dwa postępowania. Pierwsze toczy się zgodnie z zasadami kodeksu postępowania karnego przed prokuratorem, a następnie przed sądem. Drugie, w którym nie obowiązują żadne reguły, toczy się przed sądem opinii publicznej.

Gdybyśmy zadali uczniowi liceum pytanie, kto wydaje wyroki w sprawach karnych popatrzyłby na nas z politowaniem podejrzewając, że dotknęła nas nagła amnezja po czym spokojnie odpowiedziałby, że sąd. Odpowiedz prawdziwa, ale nieprecyzyjna. Pamiętajmy bowiem, że w naszej rzeczywistości od postawienia komuś zarzutu do wydania prawomocnego wyroku mija często wiele lat. Co przez ten czas dzieje się z osobą stojącą pod zarzutami? Z odpowiedzią na to pytanie kłopot może mieć nawet student prawa. Pewnie zacząłby od zasady domniemania niewinności, ale już po chwili doszedłby do wniosku, że mówi o prawie w oderwaniu od realiów bowiem ta zasada nie traktuje o stratach ponoszonych przez lata przez osobę, która do prawomocnego wyroku musi być traktowana jako niewinna, ale sprawiedliwości nie może się doczekać.

LINIA ORZECZNICZA: Domniemanie niewinności a naruszenie dóbr osobistych >

Niewinny, ale oskarżony
Tymczasem od chwili zaistnienia sprawy karnej w mediach osoba korzystająca z ochrony, jaką zapewnia jej w/w zasada często ponosi niewyobrażalne straty. Niby jest niewinna, ale może stracić pracę lub klientów w prowadzonej działalności gospodarczej albo wiele wartościowych kontaktów międzyludzkich, jest narażona na pohańbienie w oczach opinii publicznej, uszczerbek na zdrowiu itp. Nie miejmy złudzeń: wyrok uniewinniający przywraca niesłusznie oskarżonemu dobre imię, ale nie rekompensuje wszystkich szkód, bo gdzieś w opinii publicznej zawsze pozostanie ślad wyrażający się słowami: no wiesz, to ten co był podejrzany w sprawie Iksińskiego.

Czytaj: Izba Dyscyplinarna zajmie się wypowiedzią adw. Dubois o "psim obowiązku prokuratury" >>

Dwa postępowania, ale tylko w jednym obowiązują reguły
W momencie wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów zostają wszczęte dwa postępowania. Pierwsze toczy się zgodnie z zasadami kodeksu postępowania karnego przed prokuratorem, a następnie przed sądem. Drugie, w którym nie obowiązują żadne reguły, toczy się przed sądem opinii publicznej. W pierwszym, w którym obowiązuje zasada domniemania niewinności wyrok często zapada po wielu latach. W drugim, w którym ta zasada nie obowiązuje, rozstrzygnięcie może zapaść po kilkunastu minutach, wszak mamy sieć, a w niej królują hejt i powierzchowność. Przesądzenie czyjejś winny przez opinię publiczną powoduje, że wyrok w takiej sprawie zostaje wydany natychmiast, co może wywołać skutki, które z kodeksem nie mają żadnego związku. Sąd opinii publicznej nie dostrzega problemu, bo wyroki uniewinniające stanowią ok. 3 proc. wyroków skazujących. Zatem niesłusznie przyjmuje się, że wydanie wyroku przez sąd opinii publicznej jest ryzykiem wkalkulowanym w funkcjonowanie sprawiedliwości, bowiem skoro margines pomyłek jest bardzo mały to dla dobra wymiaru sprawiedliwości trzeba podjąć takie ryzyko pochopnego oskarżania, bo bez niego nie byłoby możliwe ściganie sprawców przestępstw.

Zamrażarka „domniemania niewinności”
W zamrażarce „domniemania niewinności” można trzymać podejrzanego latami zanim będzie mógł przed sądem dowieść swojej niewinności. Ale nawet celowe przewlekanie śledztwa nie naraża prokuratora na żadne ryzyko, bo jest to trudne do udowodnienia, a chętnych do poprowadzenia takiego śledztwa może zabraknąć. Zatem hulaj dusza piekła nie ma. Czyniąc z prawa karnego narzędzie odwetu politycznego i niszczenia niewygodnych karier prokurator może czyjąś działalność publiczną lub zawodową pochować żywcem. Na pytanie jak temu zapobiec odpowiedz jest prosta: apolityczna i niezależna od władzy wykonawczej prokuratura. Obecnie utopia w czystej postaci.

Sądowy nadzór śledztw?
Ponieważ żadna władza nie trwa wiecznie uważamy, że ciekawym rozwiązaniem byłoby wprowadzenie do procesu karnego na etapie śledztwa nadzoru sądowego, w ramach którego specjalny sędzia kontrolowałby i zatwierdzał działania prokuratury. Taki merytoryczny sądowy nadzór nad prokuraturą chroniłby obywateli przed nadużyciami śledczych. Bo przecież wystarczyłoby wprowadzić do KPK możliwość złożenia do sądu zażalenia na prokuratorskie postanowienie o przedstawieniu zarzutów. Podlegałoby ono kontroli sądu i sąd mógłby je uchylić, gdyby uznał, że zgromadzony materiał dowodowy nie upoważniał do uczynienia kogoś podejrzanym. Po wydaniu takiego postanowienia śledztwo można by kontynuować, ale wyłącznie w sprawie. Podobnej kontroli powinny podlegać postanowienia o odmowie umorzenia śledztwa, co uniemożliwiałoby bezzasadne utrzymywanie stanu podejrzenia w sytuacji przeprowadzenia przez podejrzanego dowodu niewinności.

Czytaj więcej na Prawo.pl:

l

Pod koniec 2021 roku najniższa wypłacana emerytura wynosiła 0,42 zł, a najwyższa - 17 293,21 zł. Emerytury w wysokości ponad 10 tys. zł pobierało blisko 2,5 tys. osób, z czego prawie 90 proc. stanowili mężczyźni - wynika z danych Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej.

W listopadzie 2021 roku najniższa emerytura przyznana i wypłacana według nowych zasad wyniosła 0,42 zł, a najwyższa - 17 293,21 zł (w przypadku emerytury ustalonej w sposób mieszany najniższe świadczenie wyniosło 218,62 zł, a najwyższe - 8602,06 zł). Najniższa emerytura pomostowa wyniosła 1250,88 zł, a najwyższa - 8493,80 zł. Z kolei najniższe nauczycielskie świadczenie kompensacyjne wyniosło 1554,06 zł, a najwyższe - 6986,25 zł.

Jak podała PAP powołując się na dane Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej, w marcu 2021 r. 2479 osób pobierało emeryturę z ZUS w wysokości ponad 10 tys. zł (z dodatkami pielęgnacyjnymi), z tego 89,2 proc. stanowili mężczyźni, a 10,8 proc. kobiety.

Czytaj również: Najwyższa emerytura w Polsce przekracza 35 tys. zł miesięcznie>>

Według opublikowanych w połowie listopada 2021 r. danych GUS, w 2020 r. emerytury przeciętnie miesięcznie pobierało 7,09 mln osób, w tym z pozarolniczego systemu ubezpieczeń społecznych - 6,24 mln osób (czyli o 2,3 proc. więcej niż w 2019 r.), z kolei z rolniczego systemu ubezpieczeń społecznych - 853,8 tys. osób (liczba emerytów była o 3,4 proc. niższa niż w roku poprzednim). Najwyższe kwoty na świadczenia emerytalne z ZUS w 2020 r., podobnie jak w 2019 r., wypłacane były w województwach: śląskim – 29,7 mld zł i mazowieckim – 25,6 mld zł, a najniższe w województwie podlaskim – 4,1 mld zł. Przeciętna miesięczna emerytura z ZUS w całym 2020 roku wyniosła 2 474,54 zł i wzrosła o 5,2 proc. w porównaniu z rokiem poprzednim. Najwyższe świadczenia wypłacano w województwie śląskim (przeciętnie 2 948,28 zł miesięcznie), a najniższe w województwie podkarpackim (2 217,10 zł).

Czytaj więcej na Prawo.pl:

Ministerstwo Finansów opublikowało objaśnienia do kontrowersyjnego rozporządzenia w sprawie obliczania zaliczek na dwa sposoby. Przepis ma zastosowanie, gdy miesięczne przychody uzyskane przez podatnika za pośrednictwem płatnika nie przekroczą 12 800 zł, przy czym limit ten powinien być stosowany odrębnie dla każdego źródła przychodów.

Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej opublikowało najpierw stanowisko, a następnie dziesięciostronicowe objaśnienia dotyczące rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 stycznia 2022 r. w sprawie przedłużenia terminów poboru i przekazania przez niektórych płatników zaliczek na podatek do chodowy od osób fizycznych. Przypomnijmy, kontrowersyjne rozporządzenie weszło w życie 8 stycznia 2022 r. i przedłużyło niektórym płatnikom terminy poboru i przekazania zaliczek na podatek dochodowy, począwszy od zaliczek za styczeń 2022 r. Przedłużenie terminów, o których mowa w rozporządzeniu, ma zastosowanie do przychodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r.

Ważne określenie źródeł przychodów
Rozporządzenie ma zastosowanie, gdy miesięczne przychody uzyskane przez podatnika za pośrednictwem płatnika nie przekroczą 12 800 zł, przy czym limit ten powinien być stosowany odrębnie dla każdego źródła przychodów. Wskazano, co zaliczamy do odrębnych źródeł przychodów, na potrzeby rozporządzenia, z odrębnym limitem przychodów w wysokości 12 800 zł. Źródłem przychodu, zgodnie z rozporządzeniem jest stosunek służbowy, stosunek pracy, stosunek pracy nakładczej lub spółdzielczy stosunek pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W zakładach pracy – limit miesięczny dotyczy łącznie przychodów wypłacanych przez zakład pracy (w tym zasiłków z ubezpieczenia społecznego).

Rozliczenie umów zleceń i innych świadczeń
Kolejnym źródłem przychodu są  umowy zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT oraz emerytura i renta, świadczenia przedemerytalne i zasiłki przedemerytalne, nauczycielskie świadczenie kompensacyjne, renta strukturalna, renta socjalna oraz rodzicielskie świadczenie uzupełniające a także zasiłki pieniężne z ubezpieczenia (wypłacane przez organ rentowy).

W objaśnieniach podano kilkanaście przykładów. W jednym z nich przedstawiono sytuację, w której podatnik otrzymał w lutym trzy wypłaty ze stosunku pracy (wynagrodzenie, premię i dodatek motywacyjny), każdą w innym terminie, łącznie na kwotę 12 900 zł. Jak należy obliczyć zaliczkę na podatek za luty? Do pierwszych dwóch wypłat zastosowano rozporządzenie? Co zrobić po przekroczeniu limitu 12 800 zł? W objaśnieniach wskazano, że podstawą obliczenia miesięcznej zaliczki na podatek z zastosowaniem rozporządzenia jest miesięczny przychód. Limit przychodów określony w rozporządzeniu (12 800 zł) nie pozwala na jego zastosowanie w sytuacji, gdy miesięczny przychód pracownika go przekracza i wynosi 12 900 zł. Zatem od całości przychodu należy obliczyć zaliczkę z Polskiego Ładu. Każda kolejna wypłata w danym miesiącu musi uwzględniać wcześniejsze, i każda kolejna zaliczka musi uwzględniać wcześniej pobraną. Tym samym w ostatniej liście płac, która spowodowała przekroczenie kwoty przychodu 12 800 zł, należy obliczyć zaliczkę na podatek narastająco od całości dochodu uzyskanego w danym miesiącu i pomniejszyć go o zaliczki pobrane w poprzednich listach płac.

Kolejny przykład to sytuacja, w której powstaje pytanie, czy pobrana w styczniu nadwyżka zwrócona podatnikowi 4 lutego 2022 r. stanowi jego przychód, który należy doliczyć przy ustalaniu miesięcznego limitu? Czy od zwróconej nadwyżki należy pobrać zaliczkę na podatek? W objaśnieniach stwierdzono, że nie. Zwrócona „styczniowa” nadwyżka nie jest przychodem podatnika, nie wpływa zatem na limit przychodu ustalany na potrzeby rozporządzenia i nie należy jej opodatkowywać.

Czytaj więcej na Prawo.pl:

Analizując powszechnie dostępną bazę orzeczeń sądów administracyjnych w sprawach podatkowych trudno obalić tezę, że wydawane wyroki niezbyt często zwracają uwagę na prawa podatnika i na Konstytucję. Dlatego tak wiele wyroków odbieranych jest jako niesprawiedliwe i wielu obywateli kieruje kolejne skargi do sądu administracyjnego w takich samych sprawach. „Otwarcie sądowych oczu” na prawa podatnika, zwane — z powagą przez sędziów — korektą orzecznictwa — jeśli w ogóle ma miejsce — następuje po długim czasie, gdy administracja podatkowa przesadzi tak, że aż „bije po oczach”. Przykładów jest, niestety, wiele

Analizując powszechnie dostępną bazę orzeczeń sądów administracyjnych w sprawach podatkowych trudno obalić tezę, że wydawane wyroki niezbyt często zwracają uwagę na prawa podatnika i na Konstytucję. Dlatego tak wiele wyroków odbieranych jest jako niesprawiedliwe i wielu obywateli kieruje kolejne skargi do sądu administracyjnego w takich samych sprawach. „Otwarcie sądowych oczu” na prawa podatnika, zwane — z powagą przez sędziów — korektą orzecznictwa — jeśli w ogóle ma miejsce — następuje po długim czasie, gdy administracja podatkowa przesadzi tak, że aż „bije po oczach”. Przykładów jest, niestety, wiele

 

To choćby bulwersujący wszystkich przez ponad 10 lat (poza sędziami NSA i WSA) temat nadużywania kodeksu karnego skarbowego, aby zawiesić bieg przedawnienia zobowiązania podatkowego w celu ukrycia złej organizacji pracy administracji podatkowej. Masowo stawiano niewinnym osobom zarzuty karne, odbierając im prawo do przedawnienia. Otwarcie sądowych oczu, czy też korekta orzecznictwa miała miejsce, gdy organ zakwestionował rozliczenie podatkowe i wszczął postępowanie karne skarbowe na kilka tygodni przed przedawnieniem zobowiązania w sprawie wielkiego międzynarodowego koncernu, który rozliczał się zgodnie z uzyskaną od Ministra Finansów interpretacją indywidualną. Dopiero ten stan faktyczny spowodował, że sędziowie nie pozwolili na nadużywanie prawa przez administrację i łamanie praw podatnika. Wobec wcześniej wydanych tysięcy wyroków, przyzwalających na bezzasadne wszczynanie postępowań karnych skarbowych, NSA zmuszony był wydać Uchwałę przez 7 Sędziów 24.05.2021 roku — I FPS 1/21, która — nie bez oporów — powoli zaczyna być stosowana.

Czytaj więcej-kliknij tutaj 

 

Ministerstwo Sprawiedliwości rzutem na taśmę, czyli tuż przed Nowym Rokiem, sprawiło sądom nie lada niespodziankę i zmieniło przepisy dotyczące rejestracji wniosków o wydanie klauzuli wykonalności. A chodzi m.in. o tysiące spraw o zapłatę. To co do tej pory miało trwać trzy dni, teraz może się przedłużać, bo sądy nie wiedzą, jak interpretować zmiany. Prawnicy jednego są pewni - zwiększą się statystyki i sądowe zaległości, może też być różna praktyka.

Podziel się artykułem:
Można powiedzieć, że tego nikt się nie spodziewał. W okresie okołoświątecznym w RCL opublikowano projekt zmian w zarządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów sądowych oraz innych działów administracji sądowej. To co na pierwszy rzut oka nie budziło większych wątpliwości, zaczęło je budzić, gdy przepisy weszły w życie - czyli od 1 stycznia br. W wielu sądach na szybko zwoływane są narady dotyczące tego, jak interpretować wprowadzone zmiany i jak poradzić sobie z klauzulami.

Klauzule wykonalności są nadawane, by można było wszcząć postępowanie egzekucyjne. Takie czynności - warto przypomnieć - powinny być dokonywane niezwłocznie. - Teraz wzrośnie obciążenie pracowników sądów, a statystycznie spuchnie liczba spraw rozpoznawanych i wykonywanych przez sądy. Jedna sprawa może być liczona statystycznie jako dwie w repertorium C o zapłatę i w Co o nadanie klauzuli wykonalności. Zjawisko tzw. numerozy statystycznej jedynie spowalnia pracę sądów, odwlekając stronie możliwość egzekucji roszczeń – mówi Prawo.pl Patryk Kępa, MOZ Asystentów Sędziów KNSZZ Ad Rem, asystent sędziego.

Burza w szklance wody, czy realny problem
Zacznijmy od tego, co się zmieniło. W myśl zarządzenia sprzed 1 stycznia, wnioski o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu, którym jest orzeczenie sądu powszechnego albo ugoda zawarta przed takim sądem, rejestrowało się w repertorium "Co" (nowych spraw) tylko wtedy, gdy klauzula miała być nadana na rzecz osoby lub przeciwko osobom, które nie są wymienione w tytule egzekucyjnym jako uprawnione lub zobowiązane. Pozostałe wnioski o nadanie klauzuli wykonalności dołączało się do właściwych akt bez ich odrębnego rejestrowania.

Pobierz wzór dokumentu w LEX: Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu >

Po zmianie wnioski o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu mają być rejestrowane się w repertorium "Co", z wyłączeniem spraw o nadanie z urzędu klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu. - W innych sprawach niż te, w których klauzula ma być nadana na rzecz osoby lub przeciwko osobom, które nie są wymienione w tytule egzekucyjnym jako uprawnione lub zobowiązane, wniosek o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu, stanowiącemu orzeczenie sądu powszechnego lub ugodę zawartą przed takim sądem, dołącza się do właściwych akt sprawy, zamieszczając na ich okładce stosowne oznaczenie; w pozostałych przypadkach zakłada się akta sprawy - wynika z przepisu.

Czytaj w LEX: Bieżuński Paweł, Koszty postępowania klauzulowego >

Co to oznacza w praktyce? - Niestety, ze wstępnych analiz wynika, że po zmianie tzw. zarządzenia o biurowości każdy wniosek o nadanie klauzuli wykonalności będzie wpisywany do repertorium „Co” - mówi Patryk Kępa. Wyjaśnia, że do tej pory do tego repertorium wpisywało się wyłącznie sprawy, w których klauzula wykonalności była nadawana na inne osoby nie figurujące w tytule egzekucyjnym. Np. powódka wygrała proces, ale zmarła po uprawomocnieniu się wyroku czy w toku egzekucji, zgłaszają się następcy prawni, cesjonariusz czy spółka przejmująca. Zatem kiedy zgłaszał się „nowy” podmiot, składając wniosek o nadanie na niego klauzuli wykonalności (inna osoba niż wymieniona np. w wyroku) to sprawę rejestrowano w „Co”, gdyż szereg faktów wymagał sprawdzenia – np. czy doszło do następstwa prawnego. - W zwykłych sprawach, których są setki tysięcy, jeśli ktoś wygra proces o zapłatę albo np. ma zasądzone wyłącznie koszty procesu od drugiej strony, to żeby to wyegzekwować trzeba najpierw złożyć wniosek o nadanie klauzuli wykonalności. I poprzednio takie wnioski zaraz po uprawomocnieniu się orzeczenia były rozpoznawane od razu przez sędziego referenta, albo po uprzednim przygotowaniu przez asystenta projektu zarządzenia co do nadania klauzuli wykonalności - mówi.

Pracownicy sądów i sędziowie podkreślają, że takie zarządzenie można było do tej pory wydać od razu "na aktach".

Czytaj więcej -kliknij tutaj 

Uchwalane w pośpiechu, bez większego przemyślenia i szerokich konsultacji przepisy tzw. Polskiego Ładu, weszły w życie. I tak już na początku stycznia pojawiły się pierwsze problemy - część pracowników, którzy otrzymują wynagrodzenia na początku miesiąca zorientowało się, że ich wynagrodzenia są niższe niż w roku poprzednim. Problemów będzie tylko przybywać. Pisze o tym Marcin Zarzycki, adwokat, doradca podatkowy.

Jak to możliwe? Przecież wszyscy mieli zyskać, a oni stracili? Czy nie znaleźli się w grupie tych 18 milionów szczęśliwców z billboardów, którzy zarobią krocie na Polskim Ładzie?

Odpowiedź na te pytania jest bardzo prosta - otóż wcale nie jest powiedziane, że osoby te na nowych przepisach stracą (część z nich zapewne tak, ale na pewno nie wszyscy), ale winę za obecny stan rzeczy należy zrzucić (wcale nie na „niedouczonych” księgowych – jak chciałoby tego Ministerstwo Finansów), ale na dwa elementy leżące po stronie rządu, tj.:

fatalną konstrukcję przepisów oraz
kompletny brak kampanii informacyjnej (szkoda komentować te ulotki za 4 mln zł z pięknymi zdjęciami i zupełnym brakiem treści merytorycznej)
 

Zacznijmy od samych regulacji ustawowych.
Po pierwsze, przepisy Polskiego Ładu wprowadzają nowe zasady obliczania składki zdrowotnej – tutaj nie wdając się przesadnie w szczegóły, nowa składka zdrowotna (bez jej odliczenia od podatku) sprawia, że realnie zarabiamy mniej „na rękę”.

Po drugie, nowe regulacje przewidują pewne mechanizmy ochronne, które mają ograniczyć negatywne skutki nowej składki zdrowotnej.

Podstawowym mechanizmem w tym zakresie są nowe zasady ustalania kwoty wolnej od podatku, która w obecnie jest zdecydowanie wyższa niż w 2021 r. (425 zł miesięcznie vs 43,76 zł w roku poprzednim).

Zobacz również: PIT-2 obniża zaliczkę, ale jest chaos w sprawie jego składania >>

Czytaj w LEX: Ulga dla klasy średniej - zasady obliczania na przykładach >

Ulga dla klasy średniej w Polskim Ładzie
Dodatkowo, wprowadzono tzw. ulgę dla klasy średniej (kwestia konstrukcji przepisów w tym zakresie jest tematem na osobne opracowanie), która z założenia ma powodować, że część pracowników i przedsiębiorców osiągających przychody w odpowiednim przedziale będzie mogła pomniejszyć swój podatek, a w zasadzie podstawę opodatkowania.

Uwzględnienie obu tych mechanizmów w naszych rozliczeniach mogłoby spowodować, że nie część pracowników nie odczułaby zmian w swoich portfelach, albo odczułaby je nieznacznie.

Co więc poszło nie tak?  W zasadzie wszystko:
przepisy o nowej składce zdrowotnej skonstruowano tak, aby w zasadzie stracili wszyscy
przepisy o kwocie wolnej, co prawda są, ale aby z nich skorzystać w trakcie roku (co wypłynie na miesięczne wynagrodzenia) trzeba złożyć PIT-2 (swoją drogą ciekawe ile ta fraza ma w google w ostatnich dniach), a nie wszyscy o tym wiedzieli, albo nie wszyscy mogli to zrobić.
przepisy o uldze dla klasy średniej zmieniały się w zasadzie do ostatniego dnia (a nie, przepraszam, w sumie to nadal są zmieniane) i wciąż w sumie nie wiemy jak tą ulgę rozliczać – rezygnować z niej czy nie – oto jest pytanie…

Brak informacji i  brak konsultacji
I tak płynnie przechodzimy do drugiego elementu czyli braku kampanii informacyjnej.

Tutaj należy wyraźnie podkreślić, że przed wejściem w życie nowych przepisów, ze strony rządu i Ministerstwa Finansów nie otrzymaliśmy praktycznie żadnych konkretnych informacji - ile wyniesie nasze wynagrodzenie, co powinniśmy zrobić, jakie formularze czy dokumenty mamy złożyć…. NIC, albo prawie nic.

Wielu zadaje sobie więc pytanie – czy to możliwe, aby największa w ostatnich latach reforma podatkowa, która ma zmienić wysokość świadczeń zdecydowanej większości Polaków, w tym – co warto jeszcze raz podkreślić – „18 milinów in plus”… mogła zostać wprowadzona w takim pośpiechu, bez odpowiedniego poinformowania w zasadzie wszystkich – pracowników, pracodawców, przedsiębiorców czy nawet urzędników.

Otóż okazuje się, że może. 

Czytaj więcej na Prawo.pl - kliknij tutaj 

Orange Polska ma wypłacić abonentom rekompensatę za aktywację serwisów podmiotów trzecich i usług nietelekomunikacyjnych spółki – taki obowiązek nakłada na firmę decyzja Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Zakwestionowano m.in. brak oznaczenia, że kliknięcie przycisku „OK” oznacza zamówienie z obowiązkiem zapłaty oraz brak potwierdzania warunków umów na trwałym nośniku.

Prezes UOKiK wydał decyzję zobowiązującą operatora Orange Polska do wypłaty abonentom rekompensaty i zmiany sposobu działania. Zastrzeżenia Urzędu wzbudziły nieprawidłowości przy aktywacji płatnych usług oferowanych przez Orange Polska i serwisów subskrypcyjnych świadczonych przez inne podmioty dla abonentów Orange.

Czytaj: UOKiK zarzuca Orange naruszanie praw konsumentów przy rozliczaniu płatnych usług>>

– Otrzymywaliśmy skargi od konsumentów, którzy byli zaskoczeni wyższym rachunkiem i nie wiedzieli za co zostały naliczone opłaty. Ze zgłoszeń wynikało, że do aktywacji usług dochodziło nieświadomie – przez kliknięcie w tzw. flash SMS-a, w link na stronie internetowej, w reklamę w grze mobilnej, a także przy wykorzystaniu karty SIM w routerze. Sprawdziliśmy sposób aktywacji tych usług, zasady doliczania przez przedsiębiorcę opłat do rachunku za te treści i odpowiedzi na reklamacje – mówi Tomasz Chróstny, prezes UOKiK.

Postępowanie dotyczyło:

usług nietelekomunikacyjnych świadczonych przez Orange (aktywowanych m.in. za pośrednictwem powiadomień tzw. flash SMS i kliknięcie przez konsumenta przycisku „OK” po jego otrzymaniu). Chodzi o usługi: „Gdzie jest Dziecko”, „Chroń dzieci w sieci”, „Nawigacja Orange”, „CyberTarcza” oraz „Zabezpiecz PESEL”,
usług podmiotów trzecich rozliczanych przez operatora przy wykorzystaniu „Zamów z Orange” (tzw. direct billing, gdzie opłata automatycznie jest doliczana do rachunku). Są to np. GAMEMINE, KidzInMine, VIDIX.mobi.
Jak stwierdził UOKiK, w większości były to usługi o charakterze subskrypcyjnym – opłaty potrafiły wynosić przykładowo 7,98 zł za miesiąc, ale i 14,99 zł za tydzień.

W postępowaniu zakwestionowano brak oznaczenia, że kliknięcie przycisku „OK” oznacza zamówienie z obowiązkiem zapłaty, brak potwierdzania warunków umów na trwałym nośniku (praktyka została zaniechana w toku prowadzonego postępowania w listopadzie 2020 r.) czy udzielanie niepełnych odpowiedzi na reklamacje.

Czytaj więcej na Prawo.pl:
https://www.prawo.pl/prawo/orange-zaplaci-klientom-za-bezprawna-aktywacje-serwisow,512462.html

Choć od ponad 3 lat obowiązują znowelizowane przepisy Kodeksu cywilnego, dotyczące zasad przedawnień majątkowych, nowe okresy przedawnienia oraz sposoby ich naliczania wciąż nastręczają trudności. Wiele osób na swoją niekorzyść zapomina, że jeśli termin przedawnienia trwa co najmniej dwa lata, to mija on nie dokładnie z upływem tego okresu, ale ze skutkiem na koniec roku kalendarzowego.

ym samym grudzień to ostatni miesiąc na złożenie pozwu o zapłatę we wszystkich roszczeniach, których okres przedawnienia upływał w 2021 roku. O czym jeszcze należy pamiętać w temacie przedawnień?

Przedawnienie to jedno z podstawowych terminów prawa cywilnego, a tym samym jedno z najbardziej znanych pojęć prawniczych. Cieszy się ono złą sławą i raczej budzi negatywne opinie, tymczasem jego rolą jest służenie stabilności prawa. Dlaczego? Ponieważ przedawnienie stanowi rozwiązanie konfliktu pomiędzy interesami bezczynnego wierzyciela, a interesem dłużnika, dla którego obowiązek zadośćuczynienia roszczeniu staje się po pewnym czasie zbyt uciążliwy, albo który wykonał swoje zobowiązanie, lecz nie potrafi tego udowodnić. Jeśli wierzyciel, który nie ma obowiązku niezwłocznego dochodzenia roszczenia, nie egzekwuje od dłużnika spełnienia należnego mu świadczenia przez dłuższy okres, to zadaniem systemu prawnego jest usunięcie tego stanu niepewności, właśnie poprzez udaremnienie skutecznego wyegzekwowania roszczenia.

Obecnie obowiązujące przepisy dotyczące zasad przedawnienia roszczeń majątkowych, w tym także przedawnienia umowy pożyczki od osoby fizycznej, weszły w życie 9 lipca 2018 roku.

Przedawnienie nie likwiduje roszczenia 
Wbrew obiegowej opinii przedawnienie roszczenia nie oznacza, że przestaje ono istnieć. Owszem, wciąż istnieje z tym, że zmienia swój charakter. Jako tzw. zobowiązanie naturalne pozwala wierzycielowi domagać się roszczenia nawet po upływie terminu przedawnienia, przy czym dłużnik może posłużyć się tym argumentem i podnieść zarzut, że dług jest przedawniony. W przeciwnym wypadku, mimo upływu okresu przedawnienia, będzie zobowiązany pod przymusem prawnym wykonać na rzecz wierzyciela świadczenie. Wyjątkiem jest roszczenie w relacji przedsiębiorca-konsument.

Przedawnienie w relacji przedsiębiorca - konsument
Zgodnie z dodanym w nowelizacji z dnia 9 lipca 2018 roku przepisem art. 117 § 2 kodeksu cywilnego, przedsiębiorca po upływie terminu przedawnienia nie może domagać się przymusowego zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, tak jak może zrobić wierzyciel w każdej innej sytuacji. Tym samym roszczenie przekształca się w zobowiązanie niezupełne już z chwilą upływu terminu przedawnienia (a nie dopiero w momencie podniesienia zarzutu przedawnienia przez konsumenta).

Kliknij tutaj-czytaj więcej 

Coraz więcej rozpraw sądowych prowadzonych jest w zdalnej lub hybrydowej formule. Problem w tym, że w choć w dużej liczbie przypadków wszystko działa jak należy, problemy techniczne też nadal zdarzają się regularnie. Sędziowie, ale też adwokaci i radcy podkreślają, że tego nie można lekceważyć. A do tego dochodzą inne nieprzewidziane sytuacje, które czynią te rozprawy niesztampowymi.

Życie towarzyskie i biznesowe od czasu wybuchu pandemii COVID-19 w większym niż wcześniej wymiarze toczy się za pośrednictwem internetu. Dobrodziejstwem jest szybkie i stabilne łącze internetowe, które zabiera uczestników wydarzeń w odległe miejsca bez konieczności opuszczenia domu lub biura. Polski ustawodawca, idąc z duchem czasu, dostrzegł potrzebę reformy procedury cywilnej i wprowadził możliwość prowadzenia rozpraw odmiejscowionych (hybrydowych) oraz zdalnych. Ogromnym plusem jest możliwość prowadzenia rozpraw cywilnych przy zachowaniu dystansu społecznego, co jest ważne w trudnym czasie pandemii. Rozprawy on-line są nie do przecenienia, jeśli mogą w niej brać udział strony chore, znajdujące się na kwarantannie, jak i te, które z przyczyn od nich niezależnych nie mogłyby na czas dotrzeć do sądu znajdującego się w odległej miejscowości.

- Rozprawy zdalne mają zalety, jeśli pojawia się konieczność spotkania w sądzie oddalonym od miejsca zamieszkania stron i świadków, którzy mogą być poza Polską – zaznacza adwokat Zbigniew Bakalarczyk. Sędzia Rafał Zawalski z Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie wskazuje, że ostatnio w jednej z jego rozpraw zdalnych brał udział pełnomocnik, który łączył się z Michigan w USA. Zwraca uwagę, że to poważna zaleta rozpraw zdalnych, skoro z sądem można połączyć się w czasie wyjazdów zagranicznych. - Niezakłócone połączenie on-line może zaoszczędzić wiele czasu, kosztów i nerwów – podkreśla adwokat Bakalarczyk. Zdaniem adwokata Wojciecha Wróbla prowadzącego kancelarię adwokacką w Rzeszowie, szczególnie można odnotować pozytywy płynące z rozpraw zdalnych w postępowaniach uproszczonych, bazujących w większości przypadków na dowodach z dokumentów.

Halo, czy się widzimy i słyszymy?
Są jednak i minusy rozpraw w nietradycyjnym wydaniu. Nie każdy jest szczęśliwym posiadaczem urządzeń elektronicznych z dostępem do internetu, zaś w gronie osób, które takie sprzęty mają w swoim zasięgu, pojawić się mogą problemy z obsługą aplikacji do nawiązania łączności z sądem. I kłopot gotowy.

Jeśli rozprawa trwa, a łącze internetowe szczęśliwie się nie zrywa, problemem może okazać się niemożność zobaczenia lub usłyszenia uczestników spotkania. Bywa i tak, że połączenie z sądem może zostać nawiązane w momencie, gdy zawiadomiony o rozprawie znajduje się poza zaciszem domowego ogniska lub siedzibą kancelarii. Tego rodzaju problemy zostały ukazane w filmiku przygotowanym przez sędziów Stowarzyszenia Sędziów „Iustitia” o wymownym tytule „Jak to bywa na rozprawie on-line?”. W trwającym kilka minut obrazie sędzia Anna Wypych-Knieć odgrywa rolę przewodniczącej sądu, radząc sobie z różnymi wyzwaniami, które mogłyby przydarzyć się każdemu sędziemu. Akompaniujący jej sędziowie Anna Begier i Maciej Plaskacz wcielili się w role pełnomocników stron, zaś sędziów Rafała Cebulę i Rafała Zawalskiego obsadzono w roli świadków. 

Kliknij tutaj -czytaj więcej 

Stanowsiko Stiwarzyszenia w sprawie rolników, których prokuratura o 6 rano zatrzymała, zrobiono przeszukania .Takie działania mają wywołać efekt paraliżujący ,są całkowicie nie adekwatne do zarzuconych czynów. Protestujemy przeciwko takim skandalicznym działaniom prokuratury. 

Do dramatycznych scen doszło w miniony wtorek na terenie powiatu piotrkowskiego. Policja na polecenie prokuratury z samego rana zatrzymała 19 rolników i 4 lekarzy weterynarii. Jak mówi Janusz Terka, hodowca świń, szef powiatowej izby rolniczej i przewodniczący rolniczej solidarności powiatu piotrkowskiego, część z nich została dosłownie wyciągnięta z łóżek za nogi. Przedstawiono im zarzuty nakłaniania lekarzy weterynarii do popełniania przestępstw. Jego zdaniem oskarżenia prokuratury są absurdalne.

- To się w głowie nie mieści! Poza brutalnymi zatrzymaniami były też szczegółowe przeszukania domów w celu znalezienia gotówki i dokumentacji. A przecież to kompletnie nie było potrzebne. Rolnicy nie stawiali oporu, nie trzeba było robić takiej szopki, nie trzeba było zakuwać rolników w kajdanki i wyprowadzać na oczach całej wsi do radiowozu. Oni są traktowani jak przestępcy, jak kryminaliści, a przecież nic nie zrobili  – wyjaśnia Terka.

Prokuratura Okręgowa w Piotrkowie Trybunalskim tłumaczy nam, że zatrzymania miały związek z dwoma śledztwami w sprawie niedopełnienia obowiązków przez urzędowych lekarzy weterynarii w okresie co najmniej od grudnia 2020 r. do maja 2021 r. w kilku miejscowościach województwa łódzkiego. Zdaniem prokuratora brali oni łapówki od rolników podpisując się na świadectwach zdrowia trzody chlewnej, która w rzeczywistości nie została przez nich poddana badaniom.

- Zgromadzony dotychczas materiał dowodowy dał podstawy do przedstawienia zarzutów, wobec wszystkich zatrzymanych osób, w tym trzem urzędowym lekarzom weterynarii o poświadczanie nieprawdy w świadectwach zdrowia trzody chlewnej, a pozostałym osobom prowadzącym gospodarstwa hodowlane oraz lekarzowi weterynarii zarzuty związane z nakłanianiem urzędowych lekarzy weterynarii do wystawiania poświadczających nieprawdę świadectw zdrowia dla trzody chlewnej oraz posługiwania się tymi dokumentami – wyjaśnia Magdalena Czołnowska-Musioł, rzecznik prasowy i Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Kliknij tutaj - czytaj więcej 

Skarbówka zaczyna łagodniej traktować darowizny przekazywane w gotówce. By skorzystać ze zwolnienia z podatku, najbliższa rodzina nie musi zlecać przelewu. Pieniądze można przynieść do banku i wpłacić na konto – ważne, by wpłaty dokonywał darczyńca, a nie osoba obdarowana. Mimo korzystnej interpretacji, pełen niejasności przepis cały czas jednak obowiązuje. Darowizn przybywa, trzeba go zatem szybko poprawić.

Najbliższa rodzina nie płaci podatku
Przypomnijmy - obowiązek zapłacenia podatku od spadków i darowizn zależy od dwóch podstawowych kwestii. Ważne jest po pierwsze – kto komu darowiznę lub spadek przekazuje, po drugie – jaka jest wartość prezentu czy spadku. Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn dzielą bowiem podatników na kilka grup.

Zobacz procedurę w LEX: Darowizny dla najbliższych zwolnione od podatku >

Jedną z nich jest tzw. grupa zerowa. Przepisy zaliczają do niej najbliższą rodzinę (małżonkę, małżonka, dzieci, wnuków, rodziców, dziadków, pasierba, pasierbicę, rodzeństwo, ojczyma i macochę). Może być ona zwolniona z konieczności zapłacenia podatku od spadków i darowizn po spełnieniu dwóch warunków. Pierwszym jest zgłoszenie otrzymania darowizny do urzędu skarbowego w ciągu pół roku. Drugim jest udokumentowanie otrzymania pieniędzy dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym. Zasada ta wynika z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Warunki konieczne do spełnienia, by nie płacić podatku od spadków i darowizn
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w najnowszej interpretacji stwierdził jednoznacznie, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie wymagają, by otrzymanie środków pieniężnych musiało nastąpić w drodze przelewu bankowego. Istotne jest bowiem właściwe udokumentowanie otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania na rachunek nabywcy. Tym samym, darowizna środków pieniężnych poprzez wpłatę gotówki przez darczyńcę na rachunek nabywcy również będzie dopuszczalna, o ile zostanie właściwie udokumentowana. Organ podatkowy zaznaczył, że fundamentalne znaczenie ma identyfikacja stron umowy, czyli udokumentowanie kto faktycznie dokonał wpłaty na rachunek nabywcy.

- To korzystne stanowisko, zalecałabym jednak ostrożność – przestrzega w rozmowie z Prawo.pl Izabela Rutkowska, doradca podatkowy, wspólnik w kancelarii Savior Legal&Tax.

Ekspertka przypomina, że do tej pory skarbówka twierdziła, że do skorzystania z prawa do zwolnienia, najbliższa rodzina pieniądze musi przekazywać przelewem. Zdaniem naszej rozmówczyni, ustawodawca powinien zmienić brzmienie treści art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, bo wątpliwości w tym zakresie istnieją już od kilku lat, a najnowsza interpretacja jeszcze je potęguje.

Czytaj więcej na Prawo.pl:

W dniu 9 grudnia 2021 r. Sąd Najwyższy, rozstrzygając w Izbie Cywilnej zagadnienie prawne przedstawione przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie o sygn. III CZP 16/21, podjął uchwałę następującej treści:

Dopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej za zwłokę w wykonaniu zobowiązania w postaci określonego procentu ustalonego wynagrodzenia umownego za każdy dzień zwłoki, nawet jeżeli nie określono końcowego terminu naliczania kary umownej ani jej kwoty maksymalnej.

Sąd Najwyższy przyjął, że ani określenie wysokości kary przez wskazanie podstaw do jej wyliczenia, ani brak ustalenia z góry jej maksymalnej wysokości nie sprzeciwiają się uznaniu, że kara stanowi określoną sumę pieniężną w rozumieniu art. 483 § 1 k.c. Niebezpieczeństwa, jakie dla dłużnika mogą wiązać się z naliczeniem kary za okres, który nie jest z góry znany, dłużnik może wyeliminować przez wykonanie zobowiązania i usunięcie stanu zwłoki. Istotną rolę w ograniczeniu tych niebezpieczeństw pełni również instytucja przedawnienia.

Pisemne uzasadnienie uchwały zawierające szczegółową argumentację zostanie przedstawione w późniejszym terminie.

Kliknij tutaj-czytaj całość